3 Mayıs 2021–
Bir Aşık Gezginin Güncesi
Bugün rüzgâr biraz sertti. Yokuşlar uzun, taşlar keskin. Ama içim daha sakindi. Güneş karşı tepeden gözüme vururken içimden bir ses durmadan aynı şeyi tekrarladı:
“Mecnunum Leyla’ya.”
Bu cümle hem bir itiraf hem bir kabul. Hem bir yakarış hem de bir övünç.
Leyla sadece bir kadın değil bende. Belki bir fikir, belki bir vuslat. Belki de sadece yürüyüşün kendisi…
Bir ağacın gölgesinde durdum. Çantamı çıkarıp sırtımı toprağa yasladım. Ayaklarım ağrıyordu ama şiir gibi bir sessizlik vardı etrafta. O anda şu dizeleri mırıldandım:
---
Mecnunum Leyla’ya
Mecnunum Leyla’ya,
Leyla’yım Mecnun’a.
Öyle güzel ki mecburum,
O sebeple ki mecnunum.
Sormayın, o biçim — ona tutkunum.
Bu uğurda ne Leylâlar Mecnun,
Ne Mecnunlar Leylâ oldular.
Mecnunum ben Leyla’ya.
Sorarım sana Leyla,
Mecnun musun bana?
---
Dizeleri bitirince gözlerim nemlendi.
Yolun ortasında şiirle susmak gibisi yok.
Ve yürümeye devam ettim.
Sanki her adım, onun adını taşıyordu.
6 Mayıs – Rüyada Gelen Cevap
Karanlıkta Bir Ses, Ayışığında Bir Mektup
O gece yürüyemedim. Dizlerim sızladı, içim de öyle.
Bir çeşme kenarında çöktüm yere. Gökyüzü yıldızlı, hava serin. Yalnızlık en çok geceleri konuşuyor insana. Ama bu kez yalnız değildim.
Gözlerimi kapattım, uyumaya çalışırken bir ses duydum içimde.
Sanki Leyla konuşuyordu.
Sanki şiirlerime cevap veriyordu.
Sanki... içimde yürüyordu o da, benimle birlikte.
O gece rüyada değil, uyanıkken geldi onun sesi bana.
Ve ben, duyduklarımı deftere şöyle yazdım:
---
Leyla’nın Cevabı
(Mecnun’un sorusuna gece gelen cevap)
Mecnun musun bana,
diye sordun ya hani...
Ben de sorarım sana:
Görüyor musun beni,
gerçekten görebiliyor musun?
Ben toprakta açan çiçeğim,
Sen dağlarda yankılanan hece.
Ben bazen serin bir gölgeyim,
Sen güneşin alnında ter.
Sevgim sessiz,
ama yok sayılmaz.
Ben seni içimde taşıyorum,
Sen beni her adımda arıyorsun.
Belki de Mecnunluk sendeydi,
Leylalık bende.
Belki biz aynıydık,
sadece ayrıydık.
Mecnun, ben sana Leyla’yım,
ama sen artık sadece aşıksın.
Yol olmuşsun.
Ve ben...
Senin yürüyüşündeyim.
---
O gece Leyla içimde yürüdü.
Ben ayakta kaldım, ama bir duayla yeniden yola düştüm.
Çünkü artık onun da yürüdüğünü biliyordum.
Beni gören bir göz, beni duyan bir ses vardı.
Ve bu bana yetti.
En azından bir gece daha…
