İnsan bir gün virgülü kaybetti…

İnsanoğlu, iletişimin ince dokusunu oluşturan işaretlerin kaybıyla baş başa kaldığında, derin bir yalnızlık ve belirsizlik içinde kaybolur. Virgülün kaybıyla başlayan bu yolculuk, düşüncelerin karmaşasına; noktanın yokluğuyla ise belirsizliğin uçsuz bucaksız derinliklerine sürükler. Duyguların ifade bulamadığı bir dünyada, sevgi, öfke ve sevinç gibi temel hislerin kaybolması, insanoğlunun ruhunu karartır.

İnsanoğlu bir gün;

Virgülü kaybetti:
Söyledikleri birbirine karıştı.

Noktayı kaybetti:
Düşünceleri uzayıp gitti, ayıramadı onları.

Ünlem işaretini kaybetti bir günde:
Sevincini, öfkesini, bütün duygularını kaybetti.

Soru işaretini kaybetti bir başka gün:
Soru sormayı unuttu.
Her şeyi olduğu gibi kabul eder oldu.

İki noktayı kaybetti bir başka gün:
Hiçbir açıklama yapamadı.

Hayatının sonuna geldiğinde
Elinde sadece tırnak işareti kalmıştı.
“İçinde de başkalarının düşünceleri vardı yalnızca."

//Alex Kanevsky