Sözün Bittiği Yer!

İsrail’in Gazze’de sürdürdüğü katliam ile ilgili çok şey söylendi – yazıldı ama artık sözün bittiği yerdeyiz…

‘İSRAiL – FİLİSTİN Savaşı’ başlığında; ayırt edilmeksizin yaşlı, genç, kadın, erkek, çoluk çocuk her gün yüzlerce savunmasız sivil insanın – acımasızca öldürüldüğü haberlerini takip ediyoruz.
Yaşanmakta olan şey aslında ‘savaş’ değil, bir cinayettir. Ve sadece Filistinlilere değil, tüm insanlığa yönelik bir tehdittir!
Yakın tarihimizde Bosna’da, Irak’ta, Myanmar’da; günümüzde Ukrayna’da da yaşananlar benzerdir.

Kuran’ın Mâide Suresi’nin 32. ayetinde bu durumla da ile ilgili olarak; “İşte bu olaydan dolayı Biz, İsrâil oğullarına: “Kim bir kimseyi öldürmeye veya yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaya, karşılık olmaksızın (haksız yere) bir cana kıyarsa; bütün insanları öldürmüş, her kim de bir canı kurtarırsa bütün insanları kurtarmış gibi olur” hükmü yer alır.
Yani hüküm açıktır. Haksız yere bir insanı öldürmek, bütün insanlığı öldürmek gibidir. Buna seyirci kalmak da doğru değildir.

Oysa görüyoruz ki; dünyaya ‘insan hakları dersi’ verme rolünü üstlenmiş görünen ABD ve Avrupa, ne yazık ki işlenen cinayetlere ya doğrudan müdahil olmakta ya da destek vermektedir. İslam ülkeleri olarak anılan kesim ise ‘seyirci’ olmanın ötesine pek geçememektedir.

ŞairimizNazım Hikmetde Hiroşima’da yaşanan benzer durumla ilgili olarak ‘Kız Çocuğu’ şiirinde günümüz insanına şöyle seslenir:

Kapıları çalan benim / kapıları birer birer / Gözünüze görünemem / göze görünmez ölüler /
Hiroşima’da öleli oluyor bir on yıl kadar / Yedi yaşında bir kızım / büyümez ölü çocuklar /
Saçlarım tutuştu önce / gözlerim yandı kavruldu / Bir avuç kül oluverdim / külüm havaya savruldu /
Benim sizden kendim için / hiçbir şey istediğim yok / Şeker bile yiyemez ki / kâğıt gibi yanan çocuk /
Çalıyorum kapınızı / teyze, amca, bir imza ver / Çocuklar öldürülmesin / şeker de yiyebilsinler

Diliyoruz ki; caydırıcı bir güç devreye girer ve bu cinayetlere bir son verilir. Ve diliyoruz ki; tüm savaş baltaları sonsuza kadar toprağa gömülür. Geriye insanlık kalır…