Bir insan kaç yaşında olursa olsun annesini kaybetmesiyle birlikte çocukluğunu,gençliğini geçmişinide beraberinde kaybetmesine, acılara tutunarak yoluna devam etmesine yol açar, içindeki acı bir yerlerde sızısını koruyarak hafiflesede oralarda bir yerlerde kalacaktır boşluk bırakarak hep ona eksikliğini hatırlatarak.
Yaşadıkları anılarını yanına alarak yaşama devam ederek acıların üstünü örterek, saklayarak yürümek zorundadır. Çünkü hayat devam etmektedir bütün çıplaklığıyla gözler önünde olarak ona da bunlara sadece uymak kalacaktır ve hayata karışmak gerektiği durmadan ona hatırlatılacaktır.
Bu hayat oyununda rolünü tamamlamak için gelecek tüm olumlu, olumsuzluklara hazır olacaktır.
Acılar içinde sıkıştıkça üstü örtüldükçe kendisindeki tek olumlu değişim güçlenmesine, olgunlaşmasına sebep olacaktır.
Farklı açılardan bakacaktır artık hayata çıkarsızca tüm benliğinle seven koruyan kollayan bir annesi yoktur hayatta.
En acısı da artık etrafına daha temkinli davranması gerektiğini güvenmek için çok yol kat etmek gerektiğini anlıyacaktır.
İşte esas hayat yolculuğun şimdi başlamakta, kendini bulman hatalarını en aza indirmen seçici ,dikkatli olman gerektiğini çok net anlayabileceksin.
Tabii ki güzel günlerinde olacaktır mutluluğu hissettiğin, heyecanlarınla umutlandığın anların, hayatın sana getireceği karmalarınla yol almaya devam edeceksin,büyüyecek,
özümleyecek,olgunlaşacaksın içindeki bir yerlerdeki acısı kalmış sızınla birlikte….
Emel Araz