AŞK YUVASI
Ömrümün baharı
sessizce soldu
İsmini andıkça
gözlerim doldu
Çaresizim sensiz
hayatım söndü
Gözyaşlarım aktı
sellere döndü
Aşk yuvamız sessiz
örümcek bağlar
Bitmedi aşkımız
bitmez baharlar
Bıraktığın acı
yüreği dağlar
Gittiğinden beri
içim kan ağlar
Elimde bardagım
içinde çayım
Karanlık yollarda
geçti hayatım
Aydınlık görmedim
hayattan bıktım
Birikmiş mektubun
ben tek tek yırttım
Söz Şenay Bilgiçli
