Mutluluk neydi?
Bizi ayakta tutan duygu mu, yoksa bizi yaşama bağlayan ip miydi? Ne çabuk unuttuk mutlu olmayı, mutluluğun getirdiği armağanları…
Unuttuğumuz mutluluk kimimize göre bir notaydı belki de, kimimize göre attığımız son gol. Kimimize göre içtiğimiz son kahveydi, kimimize göre son sohbetimiz, kimimize göre de hayatın ta kendisi…
Öyle ki; mutluluğun adını, tadını, tarifini bile unuttuk… Öyle ya da böyle
MUTLULUK DİYARI. SABIR ÜLKESİNDEN HEMEN SONRAYDI,
BEKLEMEDİK!
Seda Özlem Başpınar
