Bayramlar çocukluğumun anlamsızca çocuk heyecanını hatırlatır bana. Bayram sabahında başucuma konan hediyelerle birlikte uyanışlardır.
Baba eksikliğini hissettirilmemek için yapılan sürprizlerdir.
Annemin bana kendi eliyle diktiği kıyafetlerimdir bayram,
dede evinde kalabalik bayramlaşmalardır, beraberindeki kahvaltı sohbetleri ve anlamsız akrabalar ve komşuların birbirlerine 3 gün boyunca gidip gelmeleridir.
Bunlar çocukluğumun bayramlarında hatırladıklarımdır.
Çocukların kapı kapı dolaşıp şeker toplamaları çocuk olsamda bana hiç cazip gelmemiştir.
O yaşlarda bile ilgimi çeken şekerlerden önce babamın sonra annemin olmayışı bayramlarımı her zaman gölgelemiş hüzünlendirmiştir.
Küçük yaşlarda olumsuzluklar yaşadıklarımdan mıdır nedir bayramlar ve özel günler bana ayrı özen gösterilse de sevmemişimdir hep kaçışları oynamışımdır.
Şimdi büyüsemde çoluk, çocuğa hatta torunlara karışsam da kaçışlarım devam etmekte yapıyorsam da olması gerektiğinden yapıyorum bu itiraflar bana hiç zor gelmiyor her zaman net olmayı seviyor olmamdan dolayıdır.
Şimdiki çocuklar da gördüklerim bayram heyecanlarından ziyade yapılan doyumsuz alışverişler, hediyeler çıkar ilişkileri ve tatminsizlikler.
Diğer tarafta eksikleri maddi manevi verilmeyen istedikleri olamayacak çocukluk geçirenler bayramı ne kadar hissedebilirki?.
Çocukluktan girdim bayram konusundaki düşüncelerime çünkü büyüklerde bayram sevincinin olacağını, kaldığını pek sanmıyorum hele bu ortamda.
Dileğim hakkını verebileceğimiz ve alabileceğimiz Bayramları yaşayabilmek herkesin hissettiği ölçülerde…
Bayramlar berekettir,umuttur,özlemdir.
Yarınlara niyet olsada;
Ben herkesin her gününü heyecanını yaşayamadığımız bayramları ,şeker tadında geçirmelerini dilemekteyim.
Sevgilerimle….
Emel Araz