BİZE NE OLDU
" İnsan insana lazım "Ne güzel sözdür.
Peki etrafımız insan kaynarken,hayal kırıklıklarımız neden çok? Toplum olarak neden yalnızlaşıyoruz ve yalnızlığımızla mutluyuz? Bunun ekonomik,sosyal,kültürel nedenleri ve bunların doğurduğu sonuçlar var,dediğinizi duyar gibiyim,katılıyorum da.Ancak toplum olarak köklü ve güçlü geleneksel bir yapımız vardı.En zor zamanlarında bile kuru ekmeğini,aşını paylaşan, gözü pek misafirperver,dert dinleyen ,derman olmaya çalışan insanların sayısı giderek azalmakta.Çok katlı binalarda aile olarak başlayan yalnızlıklara,kişisel yalnızlıklar da eklendi ve çığ gibi artmakta. Milli değerlerimiz,özümüz yara alıyor.Belki de yok etmenin başka yolları.
Farabi'ye göre kuruluş amacıyla "devlet" ya erdemli ya da erdemsiz olur ve siyasetin temel amacı insan mutluluğunu temel almasıdır.
Plüton 'a göre de ideal bir devlet yalnızca yöneticileri değil tüm halkı mutlu olan bir devlettir.
Okullarımızda istediğimiz kadar iyi ahlaktan dürüstlükten bahsedelim,din derslerini zorunlu hale getirip,sayılarını artıralım;çocuklar ve gençler dışarıda erdemli insanların haklarının yendiğini, ahlaksızların ödüllendirildiğini görüp,şahit oldukça öğrendiklerini sorgulamaya başlıyorlar. Öyle ki bozuk düzen her şeyi en acısı insanı da çileden çıkarıyor.
Mutlu olmayan bir toplum,huzurlu ve mutlu bir nesil yetiştiremez (İçsel mutluluktan bahsetmiyorum).
Yarınlarda var olmak istiyorsak,bu günlerimizden,dünlerimizden dersler almalıyız.Ders alamadığımız her şey sınavımız olarak ve daha da zor bir şekilde karşımıza çıkacak.
Ayşe ÜNAL _İSTANBUL
24.07.2024
