Kaybedecek birşeyi olmayan insanın elinde kalan tek şey,cesaretidir..
Bence doğuştan hepimize aynı miktarda yüklenmiş bir duygudur cesaret..
Telefonlara aylık kullanım için yüklenen “Her yöne 1000 dakika konuşma – 1000 Sms” gibi,
Hepimize doğuştan,ömürlük kullanım için en az “Her yöne 1000 cesaret – 500 kahramanlık ” yüklenmiştir..
Ama birkaç cesaret,belki bir kahramanlık dışında hiçbirini kullanmayız..
Çünkü,korkarız..
Bu korku,cesaretimizi bastırır,gölgede bırakır..
Korku yalnız cesaretin değil,bizi insan yapan içimizdeki bütün duyguların,bütün düşüncelerin üzerine sis gibi çöker..
Duygular felç olur,düşünceler kilitlenir,hepsi korkunun emrine girer,korkunun talimatlarıyla hareket ederler..
Korkarak konuşuruz,korkarak düşünürüz,korkarak yazarız,çizeriz,korkarak arkadaşlık ederiz,korkarak selamlaşırız,korkarak uyur,korkarak uyanırız,korkarak nefes alır,korkarak yaşarız…
Ne zamana kadar?
Ya hayatımızın sonuna kadar,
Ya da korkaklığı bırakıp cesur olmaya karar verene kadar…
O zaman bir güneş doğar içimizde..
O güneşin adı,Cesarettir..
Bütün sisi dağıtır…
Korkutulmuş,bastırılmış,hapsedilmiş ne kadar duygu,düşünce varsa, gerine gerine güneşe çıkarlar..
Kıyıda köşede kalmış,daha önce farkında olmadığın,sende olmadığını düşündüğün yeni duygular,yeni fikirler,yeni yetenekler bulursun içinde…
— “Aaa?..Bu duygu benim miydi??..
— Senindi.
— Ne yapacağım ben bunu??
— Ne demek ne yapacağım?.Tabii ki doya doya yaşayacaksın!..
— Yeni bir fikir geldi aklıma!..
— Ne güzel..
— Ne yapacağım ben bu fikri?
— Hayatın için kullan.İşine yaramıyorsa götür ihtiyacı olan birine ver.
— A-aaa?..Benim flüte yeteneğim varmış..Ne yapacağım ben bunu?.
— Flütü mü?
— Hayır,yeteneğimi…Çalayım mı biraz?
— Çalma!…Önce yeteneğini geliştir,sonra bana “Abi yeteneğim gelişti” diye mesaj at,bi ara gelir dinlerim…
Cesaretin büyük ödülü özgürlüktür..
Özgürlük ise,temel gıdadır…
Bize,yaşamımız dediğimiz seçimlerimizi yaptıran özgür irade,özgürken iradedir..
İradenin irademesi için insanın özgür olması gerekir..
Korku,en ağır hapislik…Cesaret,en büyük özgürlüktür…
Hapisteki kahraman,dışardaki korkaktan daha özgürdür…
Özgürlük herşeydir…
Fransız ihtilalinin baş sloganıydı :
“Özgürlük!..Eşitlik!..Kardeşlik!..”
İlk sırada Özgürlük vardı.
Çünkü o olmadan,ötekiler olamaz..
Özgürlük,eşitliği..Eşitlik,kardeşliği..Kardeşlik,barışı..Barış,güveni..Güven,yatırımı,kalkınmayı,her türlü zenginliği getirecek,insanlar insanca yaşayacaklardı..
Özgürlük isterken,insanlık istiyorlardı..
Özgürlük,herşeyin başı..
Derler ya, “Ümüğünü sıkarım!.” diye?..
İşte,özgürlük,ümüktür…
Özgürlüğünü sıktın mı,bitti,boğdun öldürdün adamı..Başka birşey yapmana gerek yok,öbür üniteler kendiliğinden birer birer kapanır..
İnsana yakışan en güzel elbisedir özgürlük..En baba duygudur….
İnsan,özgürlüğü kadar insandır……