DEME

Öper öper sarılırım közüme,

Bir tutarım özünü bu özüme,

İlk kez görmüş gibi bakıp yüzüme:

“Tanıştığıma memnûn oldum!” deme!

Hoş geldin gözümün nûru el’aman,

Sensiz hayat hayli zor, hayli yaman,

Hiç yanlış olur mu geldiğin zaman?

“Çok yanlış zamanda mı geldim?” deme!

Hiçbir şey doldurmaz senin yerini,

Kaderime bağladım kaderini,

Bekler dururken dönme haberini,

“Mis gibi uykunu mu böldüm?” deme!

Gönlümün has yerinde köşkün türben,

Cânımı acıtmaz yakmaz hiç darben,

Bu ömrüm uğruna kınalı kurban,

“Vaktini boş yere mi aldım?” deme!

“Deli deli yüzüme bakışına,

Öyle feryat figân haykırışına,

Yaralı kaşına, çarpık dişine;

Sorma ki, bir güldüm bir güldüm!” deme!

“Aklını çeldim ve ömrünü çaldım,

Bağını bozan yel, bulanık seldim,

Keyf olsun diye hülyâlara saldım,

Seninle dalga geçen kuldum!” deme!

“Altın tas içinde ağulu baldım,

Her menzîli serapla dolu çöldüm,

Sandığın yâr değil apaçık eldim,

Aşkımı başkasında buldum!” deme!

Bomboş deryâ idim seninle doldum,

Verdiğin cân ile kendime geldim,

Köhne dünyâda senin için kaldım,

N’olur aç gözünü, “Ben öldüm!” deme!