DÖN GEL YARİM CEMRE VURMADAN
Yordu beni bir güzelin hasreti
Düşürdü yollara beni kahretti
Dertten derde saldı aşkı mafetti
Yordu beni ahu gözlüm kül etti
Dön gel kara gözlüm cemre vurmadan
Dağların ardına uzanmaz kolum
Rüzgar estirdikçe geliyor kokun
Sarardım acıyor şimdi sol kolum
Lale sünbülmüydün burnumda kokun
Dön gel kara gözlüm cemre vurmadan
Uzak diyarlari yar mesken tuttun
Sılada yarini niye unuttun
Can evimden vurdun beni kuruttun
Hasretinle kül ettin de savurttun
Dön gel kara gözlüm cemre vurmadan
Söz Şenay Bilgiçli
