Dönüp Durur Dünya
Kimselerin umurunda değil aslında,
Usanmadan döner dünya, boşlukta,
Eskiyen yüzünde, gölgeler, çatlaklar,
Bir milenyum geçmiş, bakımsız taraklarla.
Dönmekten sarhoş, delirme kıyısında,
Bir son verir mi, kim bilir, bunca oyuna?
Fırıldak gibi başında, salınır durur,
Alnına düşmüş yıldızlar, çarpacak belki.
İçmiş yüzyıllarca, sızmış derin uykularda,
Tanık olmuş ama dersi yok aldığı,
Yolun sonu mu, yakın mı uzak mı?
Birikir bunca yapılan, hesap kimde kalır?
Ayık kalmak mı lüzum bu sonsuz dönüşte,
Yoksa sızıp gitmek mi, ha ayık ha sarhoş.
Evren dönerken kalbinde, ritmi, sükûnetiyle,
Dalgalar gibi vurur sahile, hesapsız, yurtsuz.
Bir gün, anlayacak belki bu döngünün bedelini,
Bunca hesap, bunca hareket boşuna değilmiş.
Koca evrende dönüp dururken dünya,
Bir boşluk yokmuş aslında; her şey yerli yerinde.
