DÜŞÜNCELERİN DERİNLİĞİNDE SORULAR
Bazen, insan öyle bir hal alır ki, kendi kendini hesaba çekmek,
kendine sorular sormak ve kendini dinlemek bir dürtü olur ruhunda.
Hele de, olayların içinden çıkmayı başarabilir ve her şeyi sanki – kuşbakışı izliyor, düşünüyor – gibi hissederse işte o zaman bir başka anlamlı olur bu hal ve belki de tefekkür denir ona.
İşte bu durumda başlar sorgu.
Bir bir gelir sorular akla
Kim yarattı tüm bu âlemleri, nasıl oluştu böylesi bir düzen?
Bu düzen içinde ben nasıl ve niçin yaratıldım?
Benden istenilen, beklenilen ne?
Sadece yemek, içmek, eğlenmek, gezmek, tozmak, eşlerimizle birlikte olmak, para kazanmak, çalışmak için mi yaratıldık?
Sadece her türlü imkânla – sonunda ölüm olan – mesela, 100 yıl yaşamak beni tatmin eder, bana yeter, beni mutlu kılar mı?
Haksızlık yapanların, yaptıkları yanına kar mı kalacak?
Dünyada hayat hiç bitmeyecek mi?
Ölüm ne?
Ne olacağız, öldükten sonra?
Kabirde bizi neler bekliyor?
Mahşer?
Hesap, kitap?
Cennet, cehennem?
Allah bizden ne istiyor?
Biz ne istiyoruz?
Gerçek mutluluk nedir?
Hayatı anlamlı kılan nedir?
Niçin, savaşıyoruz?
İnsan sevgisi, merhamet, hoşgörü ve iyi niyetin kaynağı nedir?
Hayatı sevmenin ve ölümden korkmamanın sırrı nedir?
……………………………………………………….vs.
Ve bunun gibi yüzlerce, belki binlerce soru alır götürür bizi.
Sürükler, sürükler ve dalgaların kum taneciklerini kumsalda iteledikleri gibi hep iteler, hep dürter.
Bu dürtmeler/sorgulamalar insana çoğu zaman belli şeyler – hatta çok şeyler kazandırır.
Ama önemli olan böylesi, – düşüncelerin derinliklerinde – insanın gerçeği avlaması, huzur ve mutluluğu bulabilmesi.
Üzerinde durulmalı bu sorgulamaların.
İnsanı insan yapan, özgürleştiren, kendi olmasını sağlayan bu durum/halin kıymetini fark edelim.
Üzerinde düşünelim, tefekkürde buluşalım.
Mutluluğun sessizliğini ve gizemli güzelliğini yakalayalım.
erolyazıcı / ABBEYT ♥️