Çok karışık duygular içerisindeyim bir tarafım şükür bir tarafım isyanlarda.
Özel hayatım şükürler içerisinde geçmekte ama bizler toplumda var olan insanlarız.
Olan bitene tarafsız kalamayız öyle şeyler oluyor ki takip etmekte zorluk çekiyorum keşke olmasa da takip etmesem.
Bu kadar katliamı hiçbir devirde görmemiştim.
Çocuklardan mı bahsetsem, kadınlardan mı, hayvanlardan mı, doğadan mı hepsi ni birden aynı zamanda yaşamak bünyeme çok ağır geldi.
Söylenen uyarılara kulak asmam duyarlı olmama engel olmasa da kendimi geriye çekmeme bir yerde neden oldu.
Gerek karakterimden gerek duruşumdan oldukça fevri oluşumu frenlemek benim için şaşırtıcı olsa da avantaj oldu.Bunu başardım kendi hikayemde.
Toplumsal olaylarda ise ne yapmam gerekiyorsa yapabildiğim kadarıyla tepki gösteriyorum ne kadar yeterli olunuyorsa artık.
Aslında bunlar toplumda özel ve tüzellilkle birlikte devletin duyarlı oluşuyla birleşerek savunacakları çözümü kesin bulacakları yollardan biri.
Hiç Kimsenin bu kadar kötü olabileceğine ve yapabileceğine değil düşünmek inanmak dahi istemiyor olsamda gerçekler ortada ve çok acı.
Medya gibi büyük bir güç varken hiçbir zaman saklanmayacak oluşu ve onların huzurlu kalmayacaklarını görmek devamlı hatırlatıcı olmalarından dolayı umutluyum.
Bundan on sene önceki yaptığım iş organizasyon işiydi güvenlik ve insan kaynakları olarak çalışıyordum ve işlerim devamlı dışarıdaydı geceleri geç saatlerde korkusuzca evime dönebiliyordum şimdi yapmaya kalksaydım herhalde o işi yapamazdım.
Her şeyin zamanında yapılması da bence tesadüf değil karşılaştığımız insanlar gibi.
Endişe ediyorum bunca yapılanların karşılıksız kaldığına aklım hafızam almıyor bu kadar suç dosyası kabarık olan insanların hala dışarıda oluşuna ve de suç işlemeye devam etmelerine.
Elbet bu gidişe bir dur diyecekler çıkacaktır vakti zamanı gelince ama bizler de bu durumlara göz yummak tepkisiz kalmak yapanlar kadar bizleri de suçlu duruma düşürmüyormu?
Hani çoğunlukla denir ya ben yaşımı başımı aldım geride kalanlar düşünsün çok yanlış
bir düşünce. Aklına geldiği zaman en yakınlarını düşün.
Bencillik,duyarsızlık kişiliğin olmamalı.
Her bir bireyil kendi farkındalığını birleştirerek bir önlem almaya kalksa kendi çevresinden başlayarak bunlari çoğaltarak hayata katsa dünyada kötülüklerin kalmadığını görecektir.
Sizleri ah vahları bırakmaya
Herkesin üzerine düşen bir görevin olduğunu bilmesi gerektiğini hatırlatıyorum.
Sevgiyle hepinizi önce kendinize sonra Allah'a emanet
ediyorum.
Emel Araz
