Bazan yolda yürürken yanımdan geçen birilerinde..
Bazan biryerde otururken yan masada..
Bazan Vapurda,
Bazan Otobüste,Minibüste,
Eski telefonumun sesini duyuyorum..
Yani,eski telefonum gibi çalan başka bir telefonun sesini.
Elimi telefonumun olduğu cebime atıyorum,oysa çalan benim telefonum değil..
Çok olmuş o telefonu bırakalı ama sesini unutamamışım.
Yeni telefonum eski telefonum gibi çalmıyor.Başka türlü çalıyor.
Bunun çalışı da iyi ama..
Ne bileyim..
Eski telefonum bir başkaydı..
Biryerlerde eski telefonumun sesini duyunca tuhaf oluyorum..
O telefonla yaptığım konuşmalar geliyor aklıma.
Kimleri kimleri aradım o telefonla.
Kimler kimler beni aradı.
Bazan kısa tuttuk,bazan uzun sohbetler yaptık.
Güldük,hüzünlendik,dertleştik.
Bir dolu insan.
Bir dolu hayat.
Bir dolu arkadaşlık,dostluk.
İlk o telefonda öğrendim mesaj atmayı.
Mesajlar attım,mesajlar aldım.
Twitter’a,Facebook’a girmeyi ilk onda öğrendim.
Bana paylaşmayı öğretti.En güzel paylaşımları o telefonla yaptım.
Yenisi de iyi ama..
Ne bileyim..
Biryerlerde eski telefonumun sesini duyunca bir hüzün çöküyor içime…..