Filler ölecekleri zamanı bilir ve fil mezarlığına gidip orada ölürler diye nesilden nesile dolaşan bir efsane var.
Efsaneye göre; ” Filler ölmeden önce ölecekleri zamanı hissederek acı çığlıklar atarlar. Yakındaki bir mağaraya doğru yola çıkarlar. O çığlığı duyan civardaki filler de mağaranın ağzında toplanır. Her biriyle vedalaşarak kendi ailesiyle baş başa kalır. Başlarını ve kuyruklarını birbirine sürterek, gözlerinden yaş dökerler. Sonra arkasına bakmadan ağır ve vakur adımlarla mağaraya yönelen fili, ailesinden birisi veya çocukları takip etmek istediği zaman diğer filler mâni olur. Mağaraya tek başına giren fil, içeride bir kere daha feryat ettikten sonra canını verir. Son feryadı işiten filler kısa sürede bıraktıkları yerden hayatlarına geri dönerler.”
Peki, bu olay gerçek mi, fillerin ölümü nasıl olur?
Filler, nesiller boyunca aynı kalan belirli göç yollarını izler. Yaralı, çok yaşlı veya seyahat etmekten yorulan filler, suya ve yiyeceğe kolay erişime sahip belirli yerlere yerleşebilirler. Ölmeye hazır oldukları için bu yerleri seçmezler. Hayatta kalabilmek için buldukları en iyi yer orasıdır. Aynı göç yolunda oldukları, hasta veya yaşlı filler en iyi yeri tercih ederek orada kalırlar. Zamanla, beslenmedeki çeşitlilik eksikliği, yaralanmalar veya yaşlılık bu fillerin ölmesine olur.
Ölmeden önce fillerin belirlenmiş bir mezarlık araması ile ilgili hiçbir geçerli kanıt olmamasına rağmen, küçük bir coğrafi bölgede çok sayıda fil kalıntısı bulmak mümkündür. Bilim insanları, fillerin kendi türlerine ait kalıntılarla etkileşimde bulunduklarını keşfettiler
