Bu şehre her gelişim ve dönüşüm buruk bir tat bırakıyor içimde. Genzim yanarak, burnumun direği sızlayarak ayrılıyorum bu şehirden.
Her geliş umuda yolcu ederken, dönüşlerin hüznü ve kırılganlığı ile terk ediyorum şehri.
Çocukluğumun bir kısmı ve gençliğim… Benim için heder olmuş yıllar. Hederin kalıntısı, beni ben yapan yıllar…
Heder olmuş dememeli miydim?
Kötü anıların cam bir fanusa doldurulmuş halidir bende bu şehir. Vantuzların iyi anıları yiyip tükettiği gibi zihnime yerleşen, acı ve buruk bu tat, hoş kaldığım anları mütemadi tüketiyor.