GİRDAP

Ümîdim kalmadı hiç yârına,

Gittin dönülmez el diyârına,

Resmini kalbimin duvârına,

Astım her gün bakıp ağlıyorum!

Beni yıprattı bu ağır vurgun,

Gönlüm bir hayli bitkin ve yorgun,

Yüreğimde parça parça her gün,

Küstüm közü yakıp dağlıyorum!

Dert kuyusunun kuytularında,

Kör kâbus dolu uykularında,

Hasretin o azgın sularında,

Nasıl deli akıp çağlıyorum!

Gönlümle dün yine seni andık,

Giden hemen geri gelir sandık,

Eksik tahtasına her gün çentik,

Atıp aklı başa bağlıyorum!

Acılara ümit suyu döküp,

Yolların yönünü bana büküp,

Hayal dünyâmın dibine çöküp,

“N’olur, gel artık!” zikrini yeğliyorum!

Çıkmak yok öyle girdiğin gibi,

Ne başı ortası var ne dibi,

Gönlümde dönen deli girdâbı,

Durdurmayı çok zor sağlıyorum!

Ufuk’tan umuyorum günlerce,

Gözyaşı döküyorum tonlarca,

Gönlümün dallarına binlerce,

Fâtiha ve yâsîn düğlüyorum!

Uğruna can verir, döker kanı,

Kimseye aslâ yâr etmem seni,

Tam boynumuza göre urganı,

Kestim, ellerimle yağlıyorum!

.

.