GÖNÜL
Gönlüme esir oldum, hiç söz dinletemedim,
Dile geldi duygular,aşığım deyiverdim.
Uykusuz gecelere,niceleri eklendi,
Geçmeyen saatlerde,hayalinle dertleştim.
Tuzak mı kurdu gönlüm, ben mi yanlış anladım,
Ömrün hazan mevsimi gül açmazmış
ağladım.
Küs dedim yüreğime, sevda senin neyine,
Kaderimmiş sensizlik,boşa ümit bağladım.
Usulca çöktü hüzün, şimdi omuzlarıma,
Bir yalnızlık şarkısı,kondu dudaklarıma,
Sessiz sakin dünyamda,sesim olup yeşerdin,
Can olup, canan olup, sonra da gidiverdin.
Ayşe ÜNAL _İSTANBUL
