Geçenlerde işyerime giderken arabam bozuldu..
Şoförüme izin vermiştim,arabamı ben kullanıyordum..
Taksi de göremeyince,toplantıma geç kalmamak için,o yöne giden bir otobüse bindim..
Bindiğim otobüs “Halk Otobüsü”ymüş…
Hani “Halk” var ya,duymuşsunuzdur…
Sabahın köründe yollara dökülürler,otobüslere,minibüslere tıkış tıkış doluşup işlerine giderler,çoluk-çocuk 4-5 kişi küçücük evlerde yaşarlar…
En başta,4-5 kişi,o küçücük 60-70 metrekare evlere nasıl sığıyorlar onu hiç anlamıyorum..
Benim evim 750 metrekare.İnanır mısınız,o 750 metrekare evde bile bazen daralıyorum,sıkılıyorum,duvarlar,duvarlardaki pahalı tablolar üstüme üstüme geliyor…
Neyse efendim,
Halk otobüsüne bindim..
İlk kez halkın bindiği bir otobüse biniyorum..
Halkın arasına pek girmem.
Girersem,çıkamam diye korkuyorum..
Şoföre parayı uzattım,şoför “Para geçmiyor” dedi..
Bravo…
Tebrik ederim…
Demek ki beni biyerden tanıyor,bana saygı duyuyor,para almıyor, “Senin paran burda geçmez” diyor..
Arkaya doğru yürürken de arkamdan yüksek sesle”Beyefendi!..Beyefendi!..” diye seslendi..
Demek ki benim beyefendi kişiliğimden etkilenmiş,onun için para almamış..
Yanına gideyim, teşekkür edeyim dedim ama şoförün önünde “Şoförle konuşmayınız” yazıyor..
Neden acaba?..
Şoför yanlış birşey yaptı da, Otobüs İdaresi şoföre konuşmama cezası mı verdi ?..
Otobüsün içi çok kalabalık, oturacak hiç yer yok..
Yer veren de yok…
Otobüste “Lütfen hamile kadınlara,yaşlılara,gazilere yer veriniz.” falan yazıyor ama “Lütfen zenginlere yer veriniz” diye bir yazı yok…
Nedir bu zengin düşmanlığı anlamıyorum..En çok parayı biz kazanıyoruz yine de takdir görmüyoruz…
Milim milim otobüsün arkasına doğru yürüdüm..
Sonunda tekerleğin üzerindeki karşılıklı dörtlü koltuklardan birisi boşaldı,hamle yapan önümdeki adamı ittirip oturdum..
Ama oturduğum koltuk ters tarafta.Otobüs bu tarafa gidiyor,ben öbür tarafa bakıyorum..
Hiç de öyle gidemem..Başım döner,midem bulanır..
Otobüs ne tarafa doğru gidiyorsa, o tarafa doğru oturmak lazım..İlerleme hangi yöne doğruysa,yüzünü o yöne çevireceksin…
Gerçi yüzün ne tarafa dönük olursa olsun,hepimiz aynı otobüsteyiz,hepimiz aynı yöne gidiyoruz..Otobüs Kadıköy’e giderken,sen ters oturuyorsun diye Pendiğe gitmezsin…
Ama böyle de oturamıyorum..Sıkışık trafikte otobüs bir durup bir kalktıkça,ben de bir oturup bir kalkıyorum.
Karşımda bir karı koca oturuyor,kadın hamile…
Bir ara otobüs aniden fren yaptı,otobüs fren yapınca ben önce baston yutmuş gibi arkaya yaslandım..Sonra otobüs aniden kalktı,kendimi tutamadım,öne savrulup karşımdaki kadının üzerine devrildim.
Kadının yanında oturan kocası da ayağa kalktı,bana öyle bir girişti ki,ben kendimi girişimci sanırdım,böyle girişimci birini hiç görmedim.
O günden sonra bir daha halkın içine girmedim..
Ama benim için tecrübe oldu,halkı yakından tanımış oldum..
Meğer halk diye birşey varmış da benim haberim yokmuş…