Şenay İçlek Bilgiçli’nin Şiiri
Yıllarca ümitle bekledim hep yolunu
Yeter artık kırdın kanadımı kolumu
Kalbimde dinmeyen ateşin körüklendi yeniden
Gel desem bil desem gelmezsin bilmezsin yar
Tozlu raflarda kaldı yaşanilan o aşklar
Yeniden söylensin yazılsın eski şarkılar
Vefasız sevdalara mezarlar kazılsın
Sevelim sevilelim çok geç olmadan
Yıllar bizi bizden daha çok ayırmadan
Aşkla yeşersin kurumuş yürekler
Sevdaya susamış hep kara gözler
Kalmadı hiç umudum kalmadı hiç hevesim
Birgün güler birgün ağlarım
Ben kendimi yürekten dağlarım
Gitti gençliğim mecalimde kalmadı
Kader tuttu yakamı bir araya koymadı
Canim dediğim hal hatırımı sormadı
Hasretin nöbetinde bıraktığın yerdeyim.
Şenay İçlek Bilgiçli.İstanbul..
1.1.2022