Başkasının kişiliğini elinden almak,kendi kişiliğini ona dayatıp kendine benzetmeye çalışmak çok aşağılık bir davranıştır…
Her insan farklıdır,her insan farklı olmalıdır..
Çocuklarına dedesinin,babasının,kaybettiği ağabeyisinin,amcasının,dayısının veya çok sevdiği arkadaşının adını vermeyi bile,kişiliğe,özgürlüğe müdahale gibi görürüm..
Bunda güzel bir taraf vardır elbette ama bırakınız da,yeni bir insanın,herkesten bağımsız,yeni bir ismi olsun…
Bana çok sevdiğin arkadaşının ismini takma!..Büyüyünce bana o arkadaşını anlat,eğer ben de o arkadaşını senin kadar seversem,değer bulursam,gider adımı değiştirir,onun adını alırım…
Bırak herkes kendisi olsun,kendi yolunda yürüsün..
Tavsiye ver ama yönlendirme!…Çünkü birini ancak kendi bildiğin yola yönlendirebilirsin..
Bırak,kendine yeni bir yol açsın…Belki sen onun açtığı yoldan gitmek istersin…
Yolunun üzerindeki engelleri aşmasına yardım et ama yolundan çevirme…
Herkesin aynı yoldan gittiği yerde,herkesin birbirine benzediği yerde,yolun da,insanın da değeri azalır…
Yakın olduğun,birlikte yaşadığın insanların üzerinde hakimiyet kurmaya çalışma!…
Onları kendi arzularının,isteklerinin nesnesi yapma!..
Yani,örneğin,kadınlar,kocalarınıza,benim annemin,babama davrandığı gibi davranmayın!..
Onların yaşadıkları sizi mutlu etmiyor diye,eşlerinize,çocuklarınıza hayatlarını zehir etmeyin!…
Babam,son derece alçakgönüllü ve sakin hayatında çok mutlu ve huzurluyken,annem ona o hayatı zehir etmek için elinden geleni yaptı..
Önce iş konusunda yedi bitirdi babamı..
— İşinde bitürlü yükselemedin Necati!.Hep aynı yerdesin,hep aynı
maaşı alıyorsun!..Seninle aynı zamanda işe başlayan arkadaşların amir oldu,müdür oldu,kendi işlerini kurdular,sen hala yerinde sayıyorsun!…
Babam,annem mutlu olsun diye,kendi mutluluğundan,huzurundan vazgeçti,daha çok çalıştı,gece gündüz çalıştı,annemin istediği gibi,amir oldu,müdür oldu,kendi işini kurdu..
Ama annem bununla da yetinmedi..
— Herkesin yazlık evi var,bizim niye yok?..Herkesin son model arabası var,bizim niye yok?..Herkes Avrupaya tatile gidiyor,biz niye gitmiyoruz??…Demeye başladı.
Babam,annemi daha da mutlu etmek için daha da çok çalıştı..Kendisini harap etti,yazlık ev aldı,son model araba aldı,her yıl Avrupaya tatile gidilecek kadar para kazandı…
İşin tuhafı,annemin,istekleriyle elde ettiği,kendi hayatı sandığı hayat,kendi hayatı değildi..Etrafında görüp kıskandığı,imrendiği başka kadınların hayatlarının kopyasıydı…
Ama tatmin oldu mu annem?..Hayır!…
Tatminsizlik,dipsiz bir kuyu!..Düştün mü,düş düş bitmez..
Annem,babama bu sefer şöyle dedi :
— Seninle aynı zamanda evlenen bütün arkadaşların,karılarını aldatıyorlar,sen kimseye yan gözle bile bakmıyorsun!..Benim o kadınlardan neyim eksik?..Ben de aldatılmak istiyorum…
Babam,annem mutlu olsun diye,istemeye istemeye başka bir kadınla ilişkiye girdi..Hatta,annemi aldatacağı kadını da annem seçti..
İlişkiye girebileceği kadınların resimlerini getirip anneme gösterdi,annem içlerinden birini seçti, “Bu güzelmiş,bununla aldat” dedi…
Sıkıntısı neydi bilmiyorum,o da yetmedi anneme..Sonunda birgün babama dedi ki,
— Seninle aynı yaşlarda olan bütün arkadaşların öldü,sen hala yaşıyorsun!…
Babam da,sırf annem mutlu olsun diye,gidip öldü…
Sadece babamın değil,benim hayatımı da elimden aldı annem..
Çocukken oynayacağım bütün arkadaşlarımı o seçerdi..
— Ahmet’le oyna,Mehmet’le oynama…Hüseyin’le oyna,Ali’yle oynama…Oyuncaklarınla oyna,pipinle oynama…
Flört yaşlarımda da,kız arkadaşlarımı çıkmadan önce eve getirip,anneme gösterirdim,o beğenirse çıkardım..
— Bu iyi birine benziyor,çıkabilirsin..
Veya,
— Bu orospuya benziyor,çıkma!…derdi.
Başkasının kaderini belirlemeye çalışmak,cinayettir!…
Onu kendi hayatından mahrum etmek,öldürmekle aynıdır…
Senin hayatın,senin başrolünde olduğun hayattır..
Başkasının hayatında yanaşma olarak yaşanmış bir hayat,hayat değil,boşa geçirilmiş zamandır…
Bırak,iyisiyle-kötüsüyle,acısıyla-tatlısıyla,günahıyla-sevabıyla,bedeliyle-ödülüyle,herkes kendi hayatını yaşasın!..
Bırak,her tohum kendi çiçeklerini açsın!….