Yaşam, kolumuzdan tutup bir an habersizce büyütüyor bizi.
Hayatın sana bir haberi var! Büyüdün.
Sen yıllarca yiyip içerek büyüdüm sanırken, yaşam ansızın üç saniyede büyütür seni.
Gülmekten karnımız ağrırken, bir kapı ya da bir telefon çaldığında huzurumuzun altüst olma ihtimali, yaşamın ne kadar kırılgan olduğunu hatırlatıyor.
Canımız bir kuş kadar hafif, ama bazen o kuşun özgürlüğü bile elimizde değil. Peki, bu netliğin içinde biz neden bu kadar bulanığız?
Anı yaşamak yerine geçmiş ve gelecek arasında gidip gelmek, elimizdekinin kıymetini alıyor.
Başımızı yastığa koyduğumuzda, rahat bir uyku çektiğimiz o kıymetli küçüklüğümüzdeki günler geri gelecek mi?
Hayatın düz bir yol olmadığını, bazen tırmanışlar, bazen inişlerle dolu olduğunu kabul edersek, belki huzuru bulmak daha kolaylaşır.
Huzur, derin bir nefes alıp yürümekte; sevgi dolu anlarda sevdiklerimizle sohbet etmekte gizli. Sarılabilmek, koşabilmek ve bu hayatta var olmanın tadını çıkarmak.
Yaşamın kıyısında durduğumuzda, kıyaslamaların gereksizliğini anlamalıyız.
Her an, kendine özgü bir değer taşır. Belki de en büyük zenginlik, basit anların kıymetini bilmekte yatıyor. Düşünmekten, üzülmekten kaçınmak yerine, bu anları doyasıya yaşamalıyız. Çünkü hayat, güzelliklerle dolu olsa da, karanlık da bir o kadar gerçek. Ve biz, bu ikisi arasında denge kurmayı öğrenmeliyiz.