İltifat güzeldir.
Maharet,iltifata tabidir.
Karşınızdakine iltifat edin.Güzel şeyler söyleyin.Sevginizi gösterin.Şımartın.
Eğer fazla şımarır da,tepenize çıkmaya yeltenirse,aniden kenara çekilin,yere düşsün,kafası gözü yarılsın,sevgiyi suistimal etmek ne demekmiş görsün.
Çünkü sevgi çok önemli.
Ama kıymetini yeterince bilmiyoruz.
Keşke sevgi parayla olsaydı.Belki o zaman değerini bilirdik.
Hani ucuz mal görünce “Vardır bunda bişey” deyip almıyorsak,sevgi de bedava olduğu için bazan şüpheleniyoruz..
“Acaba beni niye seviyor?.”
“Sevgisi sahte mi?.”
“Benden bir çıkarı mı var?.” diye şüpheye düşüp,bize sevgisini vermek isteyenlerin sevgisini almıyoruz.
Halbuki sevgi parayla olsa,bizi sevmesini istediğimiz kişiye ne kadarsa veririz parasını,bizi o kadarlık sever.Bitince yeniden alırız.Bakkala,çakkala,elektriğe,suya para ödüyoruz da,sevgiye niye para ödemeyelim?.Sevgi elektrikten daha mı az önemli?.Elektrik olmadan yaşarsın ama sevgi olmadan yaşayamazsın.Sevgi,temel gıdadır..
Hiç düşündünüz mü,neden gözümüz iki tane iken,burnumuz bir tane?
Ben düşündüm..Bir sonuca varamadım..Boşuna düşünmeyin diye diyorum.
Bunu niye yaptım?
Çünkü insanın kendisini herşeyiyle iyi tanıması,bilmesi gerekir.
Çünkü biz hayatı kendimizde yaşıyoruz.
Kendimiz,bizim evimiz..Köyümüz..Mahallemiz..Yaşadığımız yeri iyi bilmek,tanımak zorundayız.
İçimizdeki tenha köşeleri,parkları,bahçeleri,çıkmaz sokakları,kavşakları,köprüleri,altgeçitleri iyi bilmeliyiz.Dışarıda mutsuz olup da kendimize kaçtığımız zaman,içimizdeki saklanabileceğimiz en korunaklı sığınakların yerlerini bilmeliyiz.
Ben ancak otuzlu yaşlarda kendimi tanıyabildim.
Tam olarak hangi seneydi hatırlamıyorum.Çok sıcak bir yaz olmuştu.Ekinler tarlada yanmıştı.
Kendimle ilk tanıştığımda,benden hiç hoşlanmadım.Ama zamanla tanıdıkça sevdim..Öyle derler ya “Tanısan seversin” diye?..Ben de kendimi tanıdıkça sevdim..Şimdi en iyi arkadaşımım..En iyi dostumum..
Kendimle illk tanıştığım günü de,tanışma yıldönümü diye her yıl kutlarım.Pasta alırım,alamazsam,kek alırım.Mum diker üflerim,mum almaya üşenirsem,çakmağı yakar üflerim,kendimle tanıştığım günü kutlarım,kimseyi davet etmem,bir tek ben giderim.
Kendinizle barışık ve yarışık olun.Başkalarını değil,kendinizi geçmeye çalışın.Neticede kendinizle olan yarışı kim kazanırsa kazansın,siz kazanmış olursunuz…
…..
YARIN :
* Saz gelecek yerden flüt esirgenir mi?
* İnsan aynı anda kaç kişiye saygı duyabilir?
* Bir insan kaç kişiliktir?
* Karekökü var da,üçgen’in kökü yok mu?