İnsanoğlu hep bekleyiş hali içindedir. Hayatı boyunca sevmeye sevilmeye, anlayışı olanı, vicdanlı olanı içten seveni, olduğu gibi kabullenilmeyi, her haliyle sinirli öfkeli sevecen durumu ile sevilme halini seveni, sadakatlisini vefalısını küsmeyenleri,egolu olmayanları bekler.
Bunun yanı sıra hiç düşünmez ki insanoğlu kendindeki değişmeyi hep karşısındakinden ister önce bu bekleyişlere kendi verebiliyor mu karşısındakine?
Hayatımız hep kolaylıklarla dolsun isteriz, her şeyin önümüze gelmesini hep biz sevilelim önemsenelim egomuz tatmin edilsin dediğimiz yapılsın mutlu olmak isteriz.
Acaba mutluluk verebiliyor muyuz karşımızdakine, anlayabiliyor muyuz, empati yapabiliyor muyuz?
İstekler ya hep ya hiç olmalı ya bulunduğun durumu kabullenecek yoluna devam edeceksin yada bir arayış içine girip hayatına düzen vereceksin.
Ne yapıyor kişi kendi istekleri ile ilgili? olan dursun düzenim değişmesin ama ben hayatımdaki eksik olanları verecek birini bulup kendi yolumu bulurum mantığında ilerliyor.
Bunu anlayamayacak zekada IQ de olanlarla vakit geçirmek bence anlaşılması en zor şey.
bu bedende yaşayışın ilk ve son tabii ki tekamüllerin devam edecek ama bu bedende değil o zaman neden bu sahtelik?
Neden bu yakarışlar ,şikayetler ya olduğun gibi ol ya da oturduğun yerde otur işgal etme başkasının hayatını buna yeltenme bile biraz beyin taşıyorsan kafanda….
Hayat bu kadar ucuz değil manevi anlamda kendini yetiştiremeyen hep isteyen ama hiç bir zaman mutlu olamayacak bunlara
erişemeyecek kişilerden olma ne istediğini bil ve yap….ki değer bulasın hayatta ..
Almadan vermek sadece Allah’a mahsustur. Değer verki almaya hak kazanasın..Sevgiyle ve özveride kalın.
Emel Araz