Çok eski Mitolojilerden birinde kadınla erkeğin yaradılışı şöyle anlatılır :
Tanrı kadını yaratacağı zaman,erkeği yarattığı maddenin bittiğini,kadını yaratacak maddenin kalmadığını görünce,kadını yaratmak için şöyle bir çözüm bulur :
Ay’ın yuvarlaklığını,sürüngenlerin kıvrımlarını,sarmaşıkların yapışkanlığını,sazların titreyişini,Fil’in hortum ucunun ince duyarlığını,Ceylan’ın bakışını,güneş ışınlarının neşesini,bulutların ağıtını,tavşanın çekingenliğini,tavus kuşunun gösterişli kibirini,karın soğukluğunu,alakarganın gevezeliğini ve atın sadakatini alır,bunları karıştırıp kadını yaratır,erkeğe verir.
Bir hafta sonra erkek,kadını yanına alıp Tanrının huzuruna çıkar.
– “Tanrım,bana verdiğin bu yaratık,hayatı çekilmez hale getirdi.Sürekli konuşuyor.Beni bir dakika yalnız bırakmıyor.Hep kendisiyle ilgilenmemi istiyor.Beni herşeyden kıskanıyor.Durup dururken ağlıyor.Beni deli ediyor,ne yapacağımı bilemiyorum.O yüzden bu yaratığı size getirdim..
Tanrı “Peki” der,kadını geri alır.
Bir hafta sonra erkek,yeniden Tanrının huzuruna çıkar.
– “Tanrım,o yaratığı size geri verdiğim için çok pişmanım.Çok yalnızım.Onun şarkılar söyleyip dans edişini,bana bakışını,benimle oynaşmasını,gülüşünü,bana sarılmasını,ona dokunmayı unutamıyorum.Lütfen onu bana geri ver..”
Tanrı yine “Peki” der,kadını geri verir.
Erkek bir hafta sonra yine Tanrının huzuruna çıkar.
– “Tanrım,yapamıyorum.Deli edecek bu kadın beni.Bana zevkten çok,dert oldu.Onunla yaşayamıyorum..”
Tanrı “Ama onsuz da yaşayamıyorsun” diyerek,aradan çekilir,erkekle kadını başbaşa bırakır.
Tabi o zamanlar evlilik terapisi diye birşey yok.
Ne yapacaklar?.Sorunlarını halletmenin yolunu kendileri bulacaklar.
Uzun çatışmalardan,uzun kavgalardan sonra,birlikte yaşamanın bir yolunu bulmuşlar.
Birbirlerini sadece kadın ve erkek olarak değil,insan olarak da algıladıkça..
Birbirlerini karşılıklı olarak maddi-manevi tatmin ettikçe..
Birbirlerini tamamladıkça,birbirlerine sevgi ve saygıyla yaklaştıkça..
Birlikte ‘yaşam ortaklığı’ oluşturup,dünyada birlikte varolmaya çalıştıkça..
“Ben” ve “Sen” yerine, “Biz” dedikçe..
Birlikte yaşamanın,birlikte mutlu olmanın mümkün olduğunu görmüşler,uzun ve mutlu bir hayat yaşamışlar…
Ve bütün bunları yaptıkça,taa o zamanlardan bugünlere aynı zamanda şu mesajı da vermişler :
“Şiddet bir tercihtir.İnsanın yapmadığı veya yapamadığı bir eksiği tamamlama yoludur…