... Kendine kaçarsın
… Anlatamamak
Anlaşılamamak
Zor mesele
Anlatamazsın,
Ama anlatamamakta sıkar – sarar seni
Kendine dolanırsın…
Bir yere sığamazsın
Elin ayağın, fazla gelir sana
Bir yerlere konuşlandıramazsın…
Nefes alamazsın
Boğazın düğümlenir,
Konuşmak istersin, konuşamazsın…
Paylaşmak için acı çekersin,
Ama paylaşamazsın…
İçini dökmek istersin,
İçin içini yer,
Kıvranırsın ama maalesef ki içinde kalır,
Tüm dertlerin, sıkıntıların,çığlıkların…
Sıkıntılarını gönül rahatlığı ile konuşamayacağın,
Dertleşemeyeceğin birinin bile olmaması,
Seni daha da yalnızlaştırır.
Korkutur.
Susturur.
Paniklersin.
Kendine kaçarsın…
Anlaşılamamanın verdiği o tarifsiz ıstırap bırakmaz yakanı
En ücra hücrelerine kadar işler,
İç sızıların…
Aslında, dertlerinle kimseyi rahatsız etmek,
Aciz – çaresiz görünmek te istemezsin.
Ama bu yük, seni oldukça da yorar.
Altında ezilir,
Kaldıramamaya,
Taşıyamamaya başlarsın…
Hayat seni yormaya, sıkmaya başlar.
Yüzündeki hüznü,
Saklayamazsın…
Tebessüm ederken bile,
Yüzünde oluşan o acı ifadeyi,
Ne yapsan kamufle edemezsin…
Saklanamazsın.
Saklayamazsın…
Kendinle konuşmaya başlar,
Tenha sokaklarda yürüyerek ferahlık
– huzur ararsın…
Yaşamak ağır gelmeye başlar
Ölümü özler,
Ölemezsin…
Acılarını paylaşarak,
Hiç kimsenin huzursuzluğuna,
Mutsuzluğuna yol açmak,
Sebep olmak istemezsin.
Yapamazsın yani.
boşverirsin…
Dertlerini atamaz,
Örtemez,
Satamaz,
Paha biçilmez bir servet gibi,bencilce,
Cimrice, sahiplenirsin.
Hem hal olursun…
Çıkmaz sokakta gibisindir.
Daima ilerlemek istediğinde,
Duvara toslarsın…
İçinde gezen,
İçini kaplayan gri dumanı,
Derin ve temiz bir nefes alıpta dışarı çıkaramaz,
Atamazsın…
İçine çeker,
Kendine zarar vermeye,
Kendini, mahkûm edersin…
Senin rahatlama seansların,
Kontrolsüz hıçkıra hıçkıra ağlamalar,
Ve anlamsız çığlıklar atmalarla sınırlıdır,
Odandayken,
Kendinleyken,
Yapayalnızken…
Asıl yalnızlığın,
Muhabbetle,
Güvenle,
Sevgiyle,
Anlaşılarak konuşabileceğin birinin olmamasını görmüş,
Olamayacağını anlamış,
Yaşayarak bilmiş olmanla başlamıştır…
Bu hal,
Seni sanki cehennemdeymiş,
Çıkmazlara,
Istırabına sokar…
Nefes almak bile,
Çoğu zaman güçleşir,
Ne oluyor,
Ölüyor muyum diye bir panik kaplar yüreğini…
Kalp atışların kontrolsüzleşir.
Korkarsın ama tesellisiz,
Çaresizsindir…
Çünkü;
Güvenemezsin,
İnanamazsın,
Anlatmaya değer, birini bulamazsın.
Anlatırsan,
Anlanamayacağını bilir,
Susarsın…
Anlatsan,
Gizlerinin,
Sıkıntılarının,
Dertlerinin pazarlarda satıldığını,
Üstüne kahkahalar atıldığını,
İğrenç yorumlarla, çarpıtıldığını görürsün.
İçten pişmanlıkla, derinden üzülürsün.
Düşünürsün, vazgeçersin…
Anlatsan,
Bilerek ve isteyerek,
Aleyhine kullanılması ihtimalinden,
Emin olamazsın.
Ürperirsin…
Düşünürsün,
Anlatsan,
Anlattıklarının sana zarar vermiş olmalarına rağmen
– kimsenin zarar görmesine sebep olmak ta istemezsin…
Aynı durumda olsan,
Hakkında- doğru bile olsa,
Yaptığın hataların, yanlışların,
Başkalarınca duyulmasını hiç istemezsin…
Affedilmek istemenden dolayı,yutkunursun.
Anlatamazsın.
Yalnızlığına çekilir,
Kendine kaçarsın…
Bu sıkıntı hep aklını,
Gönlünü kemirir.
Acını,
Hüznünü içinde taşır,
Taşırsın…
Yapayalnızken gözyaşların sana katılmaz,
Yanaklarında ferahlamak ister.
Çaresizsin.
Boş boş bakar,
Donakalırsın…
Kimseyle konuşmak istemez.
İnsanlardan,
Kaçabildiğince kaçar,
İçine çekilir,
Kendine kaçarsın…
Bir ben vardır sende,
Senden başka kimsenin bilemediği…
Bilinmek,
Anlaşılmak,
Sevilmek istersin..
Ama karşılığının olmadığını bilir,
Suskunluğa bürünür,
Dona kalır,
Ve yapabileceğin ilk ve son şeyi yapar
ALLAH’A SIĞINIRSIN…
erolyazıcı / ABBEYT ♥️