Kutsalın Şifası: Ritüel mi, Eylem mi?
Kur’an, insana yol gösteren bir rehberdir. Ancak bu rehberliği, onu yalnızca okumakla sınırlı tutmak, özünden uzaklaşmak anlamına gelir. Ritüellerin insanlar için anlamı büyüktür; suya Kur’an okumak, vücudun azalarına üflemek, sınav öncesi Ayet-el Kürsi okumak gibi davranışlar, bir teselli arayışını yansıtır. Fakat bu uygulamalar, kutsal metnin asıl amacına ne kadar hizmet eder?
Kur’an, insana hayatında doğru bir rota çizmeyi, kötü alışkanlıklardan uzaklaşmayı ve ahlaki bir yaşam sürmeyi öğütler. Örneğin, "Kumar oynamayın" der ve bu öğüt tutulduğunda şifa sağlar. Ama sadece okuyup geçmekle ne kumar engellenir ne de insanın hayatı iyileşir. Şifa, eylemle birleşmeyen bir inançla mümkün değildir.
Kutsal metinlerin gerçek değeri, onları hayata tatbik etmekle ortaya çıkar. Hayatımıza yerleşen her ayet, bizden bir parça olur, bizi dönüştürür. Şifa burada başlar: davranışta, özümüzde, hayatımızın akışında.
Şunu unutmamalıyız ki Kur’an, okuyarak üfleyerek değil, yaşanarak şifa olur. Ritüeller insanın iç huzuru için bir araç olabilir, ancak esas dönüşüm, metni rehber alıp, onun izinden gitmekle gerçekleşir.
Kutsal olanı yalnızca bir ritüele indirgeyen anlayış, insanı eylemsiz bir inanca mahkûm eder. Oysa Kur’an’ın öğütlediği şifa, insanın hayatına temas eden, onu dönüştüren ve yücelten bir eylemden gelir. Bu nedenle, kutsal metinlere hak ettikleri anlamı vermek istiyorsak, onları okuyarak değil, yaşayarak anlamlandırmalıyız.
