Leyla’ya Uyanmak
Belki beni düşünür diye
çokça düşündüm onu,
rastlantıydı o gün,
göz göze geldiğimizde anladım:
benden nefret etmiyor.
Ama hâlâ…
seviyor mu, bilmiyorum.
Benim onu sevdiğimi
yan dükkânın sahibi bile fark etti.
Ben birini sevdim mi
kör sultan bile görür,
kalbimin neyi söylediğini.
Leyla’dan ayrılmamın sebebi,
onu gerçekten anlayabilmekti.
Zaman geçti, aylar, yıllar…
Hâlâ anlayamadım
beni sevip sevmediğini.
Ama en azından,
benden nefret etmiyor.
Göz göze geldik yine,
baktım ona, doyasıya.
Baktı bana…
doyamayacağımı anlayınca
gözlerini usulca kaçırdı benden.
Yeşil mavi gözlerine
en son kıyamet yılında bakmıştım.
Şimdi içimde
bir kıpırtı var yeniden,
bir diriliş zamanı belki de.
Leyla’ya uyanmak benimkisi.
O can versin bana,
ben de bendeki ruhla
üfleyeyim ona.
Belki o zaman
anlaşılır ne çok sevdiğim.
