Eskiden insanların masumiyetini iyi niyetini özler olduk şimdi günümüzde bunların hiçbiri kalmadı.
Her şeyden önce tahammülsüzlük sinirlilik anlaşılmazlık ön sıralarda.
Neden bu hale geldik? hayat şartları mı dejenerasyon bir yaşam mi? Lüks yaşama özlemi mi?
Hiç tanımadığımız kişiler bile agresiflikle kötü kötü bakmak da her an patlamaya hazır bombalar halindeyiz.
Eski ustaların oynadıkları filmler ne kadar uzak şu anda bizlere izledikçe kendimizi kötü hissetmekteyiz gerçekten böyle yaşandı mı diye?
Evet yaşandı ki yansıtıldı bu filmler bir zamanlarda, şimdiki insanların larçlığı ise bu hale getirdi.
Korkular, kötülükler çoğaldı öncelikle her an bunlarla karşılaşma korkusu zarar görme endişesi başladı.
Her şeyden önce güven kalmadı kimsenin kimseye altında hep bir art niyet aranmakta artık.
Haklıyız da gördüklerimiz yaşadıklarımız normal şeyler değil.
çok isterdim şimdiki nesilin de eski masumiyeti saygılı yaşamı deneyimlemesini.
Bundan sonrası nesilden nesile geçen daha yozlaşmış bir hayat bekliyor eskiler bir bir gittikçe verebilecekleri tecrübede kalmadıkça.
Bir merhaba nasılsınız demek bile insanoğluna lüks oldu .
Toplu taşımalardaki saygısızlık had safhada, karşılarında iki büklüm duran yaşlılara umursamaz bakışlarla yer vermemeler ellerindeki telefonlarıyla ilgilenmekten etrafı görememek yozlaşmanın baş kanıtı bence.
Hangi birine yetişeceksin uyaracak sın ki karşısındaki insanın psikopat bir ailede yetişmiş çocuğu da çıkabilir zaten bu hareketleri yapan normal bir ailede de yetişmemişdir.
Değerlerimizi bir bir kaybetmekteyiz hayretler içerisinde şaşırarak ve de üzüntü duyarak.
Geldik gidiyoruz her birimiz bu dünyadan düşünmüyoruz ki arkamızdan neler söylenecek bunun için bir adım atılsa bile ümit verici okullardaki eğitime önce bunların eklenmesi gerek çoğu boş bilgilerden daha önemli.
Hani diyoruz ya çivisi çıktı bu dünyanın diye evet gerçekten çıktı
hiç gidiş yokmuş gibi bu yaşamında olmamış gibi kendine oluşumuna çevrene bir şey katmadan gitmek gibi.
Kaç kişi bu kavramlara erişti ki yanlışlarını düzeltme yoluna girebilsin, düşünebilsin farkındalığa varabilsin sakinlikle güzel bir dille uyarabildiklerimizi uyarmalıyız bunlar bizim görevimiz.
nsani görevlerimiz bunlar olmalı, kabul edilse de edilmese de duyarsızlıktan iyidir.Bizleri ayakta tutacak olan unsur sadece saygıda, sevgide ve seviyede kalmak.
farkındalığınız güçlü olsun sevgili dostlar..
Emel Araz
