O cehennem ateşi tutuşturuldu.
İnsanlar bir şaşkın, az önce sürüne sürüne çıktıkları sandıkta ne kadar kaldıklarını birbirlerine sormaktalar.
Geride bıraktıkları dünyanın yalan bir dünya olduğunu farkına varanlar yalan olduk biz, Nedir bu başımıza gelenler demekteler.
Bilselerdi taptıkları dünyanın bir piknik ateşi gibi nasıl söndürüldüğünü, ve bir görselerdi.
Başlarına ne geleceğinin telaşından kimse anasını, babasını, evladını merak edemiyor.
Diri diri toprağa gömülen kızlar gömüldükleri toprakla az ötede oynamaktalar.
Onları toprağa diri diri gömen anne babaların yüzünden düşen bin parça.
Felaketin ortasında kendi evlatlarına merhamet göstermeyen eller açık, merhamet dilenmekteler.
Cehennem ateşi iyice kendini hissettiriyor.
İnsanlar bir yalvarıyorlar, bir yakarıyorlar ki sormayın.
Rabbim bizleri azgınlık gösterip yetimi doyurmadığımız o kahrolası dünyaya geri yolla da onları yeterince doyuralım.
Şimdi mi aklınız başınıza geldi, sizlere düşünüp taşınabileceğiniz zamanı vermedim mi?
Başlar öne eğiliyor.
Canlarımız alınsa da o azgın ateşe girmesek diye de dua etmekteler.
Mahşeri bir kalabalık, bir uğultu yükseliyor. Tekbirler alınıyor.Yüzlerde bir sevinç.
Cennet kokusu kendilerine gösterilenler büyük bir meydanda toplanmışlar şükür namazı kılmaktalar. Hepsinin gözlerinden sevinçten yaşlar oluk oluk akmakta.
Biraz ötede insanlar bağırışmaktalar. Kahrolası iblis senin yüzünden! senin yüzünden! Bizi ne hallere soktun! Pis domuz!
İblis vakarlı bir mümin gibi Rabbin huzurunda lütfen kötü konuşmayalım.
Sümme haşa ben mi size dedim, günah bataklığında yüzün diye?
Asıl sizler bana uyarak hem kendinizi hem beni mahvettiniz.