O yüreği yaralı kanadı kırık bir serçe kuşu
Renklerden beyazı severdi.
Çiceklerden kırmızıyı
O kırmızı renkli güle aşıktı
En güzel şarkılarını onun için besteleri
En güzel nağmeler onaydi
Gül hiçbir zaman bilmedi
Serçenin onu nekadar çok sevdiğini
Birgün gül ? sararıp soldu
Belliki ayrılık vaktiydi
Serçe son kez bakarken güle
Gül işte ozaman anladı
Serçenin kendini nekadar çok sevdiğini
Çünkü serçeler dünyada bir kez ağlar
Bu gözyaşları onun için ölüm olurdu.
Gül’ün son yaprağı da düşerken yere
Minik serçe kuşuda serildi yere?
ŞENAY İÇLEK BİLGİÇLİ İSTANBUL