Bugün usta sanatçı Neşet Ertaş‘ın ölümünün 11. yıldönümü… Vefatının ardından koskoca 11 yılı geride bıraktığımız ”Bozkırın Tezenesi” Neşet Ertaş, ölüm yıl dönümünde saygıyla anılıyor. Peki, Neşet Ertaş kimdir, Neşet Ertaş kısaca hayatı, Neşet Ertaş neden öldü, eserleri nelerdir? Neşet Ertaş hakkında tüm merak edilenler haberimizde…
Türk halk ozanı olan Neşet Ertaş, Türkiye’nin en önemli sanatçılarından biri. Vefatıyla milyonlarca insanı üzüntüye boğan Neşet Ertaş, yaşamı boyunca pek çok albüm yaptı ve eser bıraktı.
Neşet Ertaş, 1938 yılında Kırşehir’in Çiçekdağı ilçesinde dünyaya geldi. Neşet Ertaş, Türk halk ozanı ve halk müziği şarkıcısı. Abdallık geleneğinin son büyük temsilcisi.
Yaşar Kemal, Ertaş’ı “Bozkırın Tezenesi” olarak adlandırdı.
Neşet Ertaş, Kırşehir ve ardından 2 yıl da Kırıkkale’de bulunduktan sonra 1957 yılının sonunda İstanbul’a gelerek Şen Çalar Plak’ta ilk plağını Neden Garip Garip Ötersin Bülbül adı ile babası Muharrem Ertaş’a ait bir türküyle çıkarır.
Halk tarafından çok beğenilen bu plağı diğer plak, kaset ve halk konserleri takip eder.
2 yıl İstanbul’da çalıştıktan sonra Neşet Ertaş Ankara’ya yerleşir ve sahne hayatına burada devam eder. 1962’de İzmir Narlıdere’de askerliğini yapar.
Askerliğini yaptıktan sonra Ankara’da çalıştığı gazinoda Leyla isminde bir kızla tanışır ve hemen evlenir. Babası Muharrem Ertaş, Neşet’in bu evliliğine şiddetle karşı çıkar. Bu olaylardan sonra Neşet Ertaş ve Muharrem Ertaş uzun yıllar konuşmazlar.
Neşet Ertaş ve Leyla Ertaş’ın bu evlilikten Döne, Canan adında iki kız ve Hüseyin adında bir erkek çocukları olur.
7 yıl evli kaldıktan sonra 1970’lerin başlarında ayrılırlar. 1978 yılında alkol ve sigara kullanımından dolayı parmaklarından felç geçirir ve işsiz kalır.
Kardeşinin daveti üzerine Almanya’ya gider. Tedavi olur. Çocuklarının eğitimi ve sanatsal çalışmalarından dolayı uzun bir süre Almanya’da kalan sanatçı, 2000 yılında İstanbul’da verdiği konserle sahne hayatına geri dönmüştür.
Demirel zamanında kendisine sunulan ‘devlet sanatçılığı‘ unvanını; “O dönem Süleyman Demirel cumhurbaşkanıydı. Devlet sanatçılığı bana teklif edildi. Ben, ‘hepimiz bu devletin sanatçısıyız, ayrıca bir devlet sanatçısı sıfatı bana ayrımcılık geliyor’ diyerek teklifi kabul etmedim.
Ben halkın sanatçısı olarak kalırsam benim için en büyük mutluluk bu. Şimdiye kadar devletten bir kuruş almadım, bir tek TBMM tarafından üstün hizmet ödülünü kabul ettim. Onu da bu kültüre hizmet eden ecdadımız adına aldım.” diyerek geri çevirmiştir.
Halk bu tavra destek vermiş ve Neşet Ertaş âdeta yaşayan bir efsane olmuştur. Unesco Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi kapsamında yapılan ulusal envanterlerden Yaşayan İnsan Hazineleri Türkiye Ulusal Envanterine alınarak yaşayan insan hazinesi kabul edilen Ertaş, 25 Nisan 2011 tarihinde İTÜ Devlet konservatuvarı tarafından fahri doktora ödülüne layık görülmüş, bağlamadaki tavrı ve türküleri konservatuvarlarda ders olarak okutulmuştur. Hayatı ve eserleri Doç. Dr. Erol Parlak tarafından iki ciltlik bir kitap hâlinde yayımlanmıştır.
Neşet Ertaş’ın adı Kırşehir’deki caddelerde, okullarda bulunmaktadır, ayrıca babası Muharrem Ertaş’la birlikte bir de anıtı bulunuyor.
Dünyada robot heykeli yapılmış ilk saz sanatçısıdır. Android heykeli dünyaca ünlü heykel sanatçısı Adil Çelik tarafından yapılmış, Kırşehir Neşet Ertaş Gönül Sultanları Kültür Evi’nde yerini almıştır.
Neşet Ertaş, 2012 yılında vefat etti, ancak türküler ve müziği hala Türk halk müziği repertuarının önemli bir parçasını oluşturuyor. Neşet Ertaş, 25 Eylül 2012 tarihinde İzmir prostat kanseri tedavisi görürken, aşırı sigara kullanımının yol açtığı mesane kanseri nedeniyle hayatını kaybetti.
Türkiye’nin dört bir yanından, devlet yetkilileri, siyasetçiler, farklı görüşten binlerce kişi tarafından katılan kalabalık bir cenaze namazı, Kırşehir Ahi Evran Camisi’nde kılındı. Neşet Ertaş’ın vasiyeti üzerine, babası Muharrem Ertaş’ın mezarının ayak ucuna Bağbaşı Mezarlığı’nda defnedildi.
Mezar taşında ise şu yazı yer alır: “Sakın ol ha insanoğlu / İncitme canı incitme / Her can bir kalp Hakk’a bağlı / İncitme canı incitme.”
GönüI kimi severse, aşk onda güzeIdir.
Darda kaIdım diye umutsuz oIma, yok iken dünyayı var eden vardır.
Kadın insandır. Biz erkekIer ise insanoğIu.
Ne güzeI özetIemiş usta; sen beni güIünce mutIu mu sandın, yaIandan yüzüme güIen dünyada.
Mühür gözIüm, seni eIden sakınırım kıskanırım.
İki büyük nimetim var. Biri anam, biri yarim. İkisine de hürmetim var. Birisi var etti beni, birirsi yar etti beni.
AğIa sazım ağIanacak zamandır.
Sevgi dünyasına yaIan girmez, gönüIden sevmeyen Hak’ka eremez.
GönüI Mecnun oImuş çöIde geziyor.
Nerde bir türkü söyIeyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanIarın türküIeri yoktur!
Kendini biIen biImeyenin kusuruna bakmaz!
Ben diyorum ki, insan ve insanoğIu var. AyrımcıIığın sonu kavgadır, kavganın karı var mı?
Kendi kendisinden utanmayan, yeryüzünde hiç kimseden utanmaz.
Biz doğduğumuzdan beri yoksuIduk. VarIığı görmedik ki yoksuIIuktan şikayet edeIim.
Bir de şu var; GönIün’ün eşini buIan garip değiIdir.
Aşk biterse yoruIur insan, ben ne zaman öIürsem Neşet yoruIdu desinIer.
Denizi seyretmek gibidir bozkırda gökyüzünü seyretmek.
İnsanIarı birbirinden ayıran mezhepçiIere karşıyım, mezhepIere değiI.