Öğrendiklerimiz ile yol aldık bizler, öğretemediklerimizle ise her birimizin hayatlarıı bitmekte.
Ben deyip susmayı sen deyip hüzünlü olmayı seçtik devamlı hayatlarımızda.
Acıdır kişinin kendisini anlatamaması ifade edememesi devamlı yanlış anlaşılması.
Sevmeyi sahiplenme sandığımız asla sahip olmayacağımız sadece beraber geçireceğimiz vakitlerde avutacağımız insanları seçtik genelde hayatlarimizda .
Gerçekten seveceğimizi sandığımız ama hiç bir zaman sevemeyeceğimiz kişileri sevdik hayatlarımızda.
Yanımızda olup kendisine hiç birşey hissetme gösterme yanlısı olamadıklarımız oldu hayatlarımızda.
Aşk yanında olsada, olmasa da bir yarının devamlı onunla yaşıyor olması onu olmadan da sevebilmesiydi aslında.
Gözümüzde büyüttüğümüz kişilerin aslında kayda değer bir kişilik taşımadığını ve beklentilerimizin sadece yalnızlığı getirebileceğini yaşayarak gördük hayatlarımızda.
Kendimizi kandırmak ve karşımızdakini etkilemeyi aynı oranda geliştirdik, yanılgılar hissedildiği anda geri çekilmeleri yapabilsek fazla yaralar almazdık hayatlarımızda.
Farkındalık içinde içimize dönüp kendimizi sorgulayıp nedenler ve nelerin yapılması gerektiğini bilip eleştirseydik kendimize yapacağımız en büyük iyilik olurdu.
Kaçışlar yalnızlığı, yüzleşmelerimiz gerçeği getirdi
Bunlardan kaçınmalarımız ise tekrarlarını yaşamamız gerektiğini gösterdi her birimize.
Dünyaya pembe gözlüklerle bakmak , mış gibi yapmak hayatlarda yapılan en büyük yanlışlardan biri oldu, yüzleşmek ise yıpratıcı da olsa kişiye her zaman kendisine getirdi.
Her zaman amaçlarda ki gerçek duruşunuz hayatınızın gerçek yüzü ile yüzleşebilmek olsun .
Sevgiyle Kalın.
Emel Araz
DAHA ÖĞRENECEK ŞEYLER ÇOK