Neden ümitsizliğe düşeyim…?
Çünkü Suküt Ediyorum!
Çünkü inancım sonsuz
Çünkü sabrım sınırsız
Çünkü yüreğimi ona emanet ettim
Çünkü beni kıranlara incitenleri de ona havale ettim
Çünkü ondan kızdıklarıma beddua etmemek gerektiğini dua etmemin doğruluğunu öğrendim.
Çünkü Mağrur olma (kibirlenme yerine mütevazi olmayı öğrendim.
Çünkü herkesi olduğu gibi kabul etmeyi öğrendim.
Çünkü şükretmeyi öğrendim.
Çünkü adil olmayı öğrendim.
Çünkü karşılıksız sevmeyi öğrendim.
Çünkü Bir şey olmuyorsa: Ya daha iyisini bana vereceğine veya gerçekten olmaması gerektiğini bilmem gerektiğini hissettirdiği için sevdim güvendim.
Çünkü rahmetiyle beni, sevdiklerimi sardığı beni koruduğunu bildiğim için inandım.
Çünkü o benim umut ışığım.
Çünkü o beni yaradanım.
Çünkü o benim en zor zamanında yanımda benimle olanım.
Çünkü sonsuz affedici olduğunu.
Çünkü yol gösterici olduğunu.
Çünkü ol dedi mi oldurduğunu biliyorum.
Hayatta inançsız bir kulun hiçbir zaman beklentisi olmayacağını dayanacak bir yeri olmadığından devamlı güvensiz mutsuz olacağını
biliyorum.
Şimdi neden ümitsizliğe düşeyim ki…
Benim her daim yeniden umutları yaratan Rabbim varken…
Allah hiç kimseyi doğru yoldan ayırmasın inancıyla sınamasın.
Hayırlı cumalar dualarımızın kabul olmasını diliyorum.
Emel Araz