(Babalar günü yazısı)
Öyle babalar vardır ki,hayatını çocuklarına adamış..Yemeyip yediren,giymeyip giydiren,gitmeyip gittiren…
(Yani,tatile kendi gitmez de,oğlunu gönderir..”Sen benim oğlumsun,soyumun devamısın,tatile çık,gez,dolaş,soyum hava alsın” derler..)
Fedakarlık,ebeveyn olmanın şartıdır.Yaptığın fedakarlık kadar annesin,babasın…
Bazı babalar sevgide ayırım yaparlar çocukları arasında..Birini,diğerinden veya diğerlerinden daha çok severler.
Bu,genellikle ilk çocuk olur.Çünkü ilk göz ağrısıdır,belli etmezler ama ilklerin yeri ayrıdır..
Ama bu diğer çocuklara hissettirilmemeli.
Yoksa çocuk hem babasına,hem de ayırım yapıldığı kardeşine düşman olabilir.
Bunun etkisiyle hayatı boyunca hep ayırıma,haksızlığa maruz kalıyormuş gibi hissedebilir kendisini.
Haklı haksız,yerli yersiz,her otoriteye karşı çıkışın kökeninde bu olabilir…
Benim babam da ağabeyimi benden daha çok severdi..
Kardeşim de kurnazdı,ikide bir kendisini biryerlerden atar,kafasını gözünü yaralar,ağlaya ağlaya babamın yanına giderdi.Babam da onun o haline dayanamaz,kucağına alır,öper,sever,sakinleştirmeye çalışırdı.
Bizim büyükler genellikle acıdıkları zaman sevdikleri için,ağabeyim bu yolla zorla sevgi alırdı babasından..
Madem öyle dedim,ben de birgün kendimi erik ağacından aşağıya attım,kolumu kırdım.
Ama nasıl seviniyorum..
Çünkü en az altı ay,kolum iyileşene kadar baba sevgisi garanti..
Yanılmışım..
Ben sevgi beklerken,ağaçlara çıkıyorum,ağaçların tepelerinde dolaşıyorum diye azar işittim..
İşte o zaman anladım babamın ayırım yaptığını,ağabeyimi benden çok sevdiğini..
Annem anlatmıştı,babam bebekken ağabeyimi havaya atıp atıp tutarmış,beni sadece havaya atarmış,tutmazmış,ben kendi kendime inermişim…
Zor babalardı bizim babalarımız..
Büyüdüklerinde dayanıklı olsunlar diye çocuklarına sert davrandılar,bunun için onlar tarafından sevilmemeyi bile göze aldılar..
Bakacaksın yaptığı fedakakarlığa,orada göreceksin baba sevgisini…
Bence en yalansız sevgi,fedakarlıktır…..
…..
(Bu yazının mesajı : Küçük bir çocuk,sürekli kötü bir babası olduğundan yakınırmış..Sonra bir gün,babası olmayan bir çocuk görmüş..Demiş ki “Ben,kötü bir babam var diye yakınırdım,meğer hiç babası olmayanlar da varmış…”
Yani,kötü olacağına,hiç olmasın daha iyi…..)