Gece başlamıştı yağmur.
Henüz gün ışımamıştı ki,
“Haydi, elinizi çabuk tutun, çıkartalım.” sesleriyle yataklarımızdan fırladık.
Camdan baktığımızda Kayalar Gıda’nın önündeki kalabalık hararetle koşuşturuyordu.
Annem çoktan dualar okumaya başlamış, biz de ellerimizi açıp, dualarına ortak olmuştuk.
Karanlık sokaktaki o telaşı uzun süre korkuyla izlemiştik.
Birkaç gün sonra evimizin arkasındaki arsada sayamayacağımız kadar çok konserve kutusuyla karşılaşmıştık.
İlerleyen günlerde bunların hepsi yavaş-yavaş paslanmıştı.
Oyun oynarken o kutulardan birkaçını ateşe attığımızı hatırlıyorum.
İçinde salça olanlar öyle bir patlıyor, etrafı kızıla boyuyordu ki…
Çocukluk işte…
1975 yılı Karanfil Sokak’ı gösteren bu fotoğrafta; solda görünen pazar tahtalarının bulunduğu alan, belediye binasının (şimdilerde otoparkın) olduğu yer. O sene kayıklarla ekmek dağıtıldığını hatırlayan çok kişi vardır sanırım.