Yazı İşleri Müdürümüz Metin Yazıcı’nın ödül almış ‘Savaş ve Barış’ şiirini sizlerle paylaşıyoruz.
…
Ve
“Savaş çıktı!” dediler
Doğurgan analara inat…
Babası cephede
Bir çocuk ağlıyordu
Kulağında alışılmadık gürültüler
Burnunda ceset kokusu
Yüreğinde korkunun ayak sesleri…
�
O, saçları sökük amca mı emir verdi savaşa anne?
Okullar açılana kadar sürer mi savaş anne?
Başka çocuklar da üzülüyorlar mı savaşa anne?
Biliyordu saklambaç oynamadığını askerlerin cephede
Biliyordu su tabancası olmadığını ellerindekilerinin
Bilmese de; zevk almadıklarını bu işten…
Cepheden akşam üstü eve dönecek mi babam anne?
Uçurtma yapacaktı bana babam anne
Bisiklet alacaktı sınıf geçersem
Hani, şimdi nerede o?
Cephe karanlık
Cephe soğuk
Cephe kan pıhtısı
Babasını her iş dönüşü bekleyen çocuk
Cephe çok uzak…
Korkuyor çocuk anasının daha sıkı sarılmasından kendine
Korkuyor anası dinlemekten radyodaki haberleri
Korkuyorlar yalnızlıktan…
Ve
Şimdi çok saçma geliyor kahramanlık türküleri…
İsmini ‘Barış’ koymuştu babası
Hep ‘iyi geçin’ demişti arkadaşlarınla
‘Kavga etme’ demişti.
‘Gülümse’ demişti…
Oysa,
Ağlıyordu şimdi o çocuk
Bir gözyaşı düşüyordu
Dünya denen gezegenden sonsuz boşluğa
Ve
‘Barış’ tutup dileği
‘Yıldız kaydı’ diyordu görenler…
Metin Yazıcı