Sorun hayatın kendisinden ve neresinde olduğunu bilememekten geçmekte.
Herkes bir şekilde ucundan kenarından ortasından tutmuş gitmekte bilinçsizce deneyleyerek.
Hayattaysak , nefes alıyor, hissediyorsak varız deniliyor bunun adına.
Eğer biraz düşünebilseydik fark edebilseydik yaşadıklarımıza da anlam yükleyebilirdik.
Hayat böyle çekilmez olmazdı, kendimiz için yaşar kendimiz için mutlu olurduk sevdiklerimizle birlikte.
Bizler ne yapıyoruz önce karşımızdakini mutlu etmek için sevgi dilenciliği yapıyoruz hiç birimiz birbirinden haberi olmadan.
Sanıyoruz ki mutlu edersek mutlu olabiliriz. Bu yüzden de hiçbir zaman o hissi yaşayamıyoruz.Buna doyumsuzluk ve hırs diyoruz.
Kişinin önceliği kendini sevmesi her anını farkında yaşayabilmesi için sevgi dilencisi kalmamasıyla olur.
Hayatın içine değil neresinde olduğuna bakması gerekiyor.
herkes kendi misyonuyla gönderilir dünyaya.
Çocuk yaşlarda ailesinin öğretileri ile atalarından kendisine yüklenen datalarıyla hayata başlar.
Zamanla edinileceği vizyonuyla hayatı şekillenir ya devamlı sevgiyi kazanmak için vermek zorunda kalıralmayı bilmediği için veya kendi farkındalığınla birlikte kendi benliğini bulur.
Doğrusu olan da alma verme dengesini birlikte yürütmektir .
Ama bir kişinin hayatının neresinde olduğunu bilmemesi yaşamını kaostan öteye taşıyamaz.
Nefes almak, vermek değildir yaşamak sonuna kadar hissetmek özümlemek önce kendini sevmek,değer vermek,bunlardan ders almaktır yaşamak..
Vermeden almak sadece yaradana aittir.
Sevgilerimle…
Emel Araz