Tarih bilim değildir.
Çöpe atılması gerekir diye düşünüyorum.
Yunanlı bir öğrenci tarih dersi öğretmeninden Türklerin onları arkadan vurduğunu öğrenecektir.
Türk öğrenci de tarih dersi öğretmeninden Yunanlıların onları arkadan vurduğunu öğrenecektir.
Dört yüz yıl bir arada yaşamış iki milletin insanları birbirine nefretle bakmaktadır.
Tarih; nefreti körüklemekten başka işe yaramamaktadır.
Toplumlarda tarih öğretilir ki barış toplumları oluşmasın birbiriyle didişen düşman toplumlar oluşsun.
Özellikle Türkler üzerinden silah tüccarları işlerini yürütmektedir.
Şu an Türk askerimiz bu küresel yamyamlar tarafından kullanılmaktadır. Yıllar boyu Türklerin savaşçı tutumları ve gelenekleri suistimal edilmiştir.
Konumuzun başına gelecek olursak tarih ilmi milletlere nefreti körüklüyor.
Bir hiç uğruna savaşları körükleyenlerin ağına düşen dedelerimizin bu düştüğü tuzağa tekrar düşmemek adına nefret söylemleri bırakmamız gerekir. Sevgi dilini kullanmalıyız bu dil sayesinde bu dili kulllanmayanlara karşı birlik dirlik olalım.
Delerimizin husumetleri yüzünden kimseyle kötü olmak zorunda değiliz.
İnsanca yaşamak şiarımız olmalıdır. Ermeni’ye dostumuz, ruma dostumuz, yunan’a dostumuz kardeşimiz demeliyiz.
Bu dil silah tüccarların asla işine gelmeyecektir.
Onların ürettiği silahlarla insanca yaşam hakkımız elimizden alınmaktadır.
Bir gerçek var ki sevgi dilini kullanana kimse yumruk kaldırmayacaktır.
Eğitime harcanacak paraları nedense savunmaya harcıyoruz.
Bir araya gelen liderlere dikkat ettiyseniz birbiriyle iyi anlaşıyorlar gülüşüyorlar şakalaşıyorlar neden dillerinden savaşı hiç düşürmüyorlar?
Neden savaş barıştan çok çok fazla konuşulmaktadır.
Barışta rant yok. Barışta Sömürü yok.