Hislerimden asın beni...
Sevgimden eser kalmayana dek,
Aklımdan onu çıkarana dek,
Dilimden ismini silercesine;
Son harfini bile unuturcasına yakın beni...
Küllerimi ona doğru savurun...
Savurun ki kıvanç duysun kendisiyle; yalnız dikkat edin gözüne kaçmasın, zira yanar;
o yanarsa, kül de olsa ruhum acır benim...
Ben iflah olmam. Gururumu, onurumu onun insafına bıraktım... Bağlayın beni bir arabanın arkasına sürükleyin...
Ulan seviyorum be!
Kavgamı sever gibi, davamı kovalar gibi...
Adam gibi be kadın gibi seviyorum...
Yolunda kaybettiğim onurum gibi, gururum
gibi seni çok seviyorum!
Ama biliyorum; biz seninle hiç bir zaman kavuşamayız, artık kabul ettim bunu.
Ya sen beni vuracaksın çekip silahı, ya da ben seni vuracağım alnına dayayıp namluyu...
"Beraber ölelim..." Desem, sen ona da yanaşmazsın; "Ben kendim ölürüm!" Dersin oysa beni defalarca öldürdüğünü hesaba bile katmazsın...
Ah çocuk adamım, yoruldum seni sevmekten, yoruldum sana hiç bir zaman veda edememekten...
Seda Özlem Başpınar
