İlk Havvâ ile Âdem ayak bastı Dünyâ’ya,
Gönlüme de sen, ilk ayak basan gibi Ay’a!
Hâl böyle iken, nedir bendeki bu gam keder,
Melekler sustu diyelim, buna Allah ne der?
Gam yemem, sevdiğimin yüzde biri sevilsem!
Sebebi sensin, ilk gördüğün adam değilsem!
Ben, hâlâ aynı; yemi gam, suyu feryat bülbül!
Sen, benden habersiz açıp habersiz solan gül!
Ay güneş kendi seyrinde, hep aynı mevsimler,
Bende kırık kalp, suçlu isim, solmuş resimler!
Allah eksik etmesin, arttırsın kahkahanı!
Sen köşkler sultânı, ben vîrâneler kağanı!
Dilerim Allah’tan, versin bana yanında yer!
Korkarım ki bu dert, beni cennette bile yer!
Bu kalp bu gönül, hep bekler elleri böğründe,
Gözü küçük bir işâret, kulağı çağrında!
Can bulman için beni yemeli ise toprak,
Tomurcuk iken kopsun, yere düşsün bu yaprak!
Her derde çâre olmak tabiplerin maksadı,
Gülmeyen aynaları da güldürsünler hadi!
Gün devrildi, gölge uzadı, kısaldı zaman,
Bu aşk tamâma ermeli; çabuk, şimdi, hemen!
NOT:
*"Sanat, hak ve halk içindir!" düstûruyla, elimiz ve dilimiz döndüğü kadar bir şeyler yazmaya çalışıyoruz.
*Bu nedenle, yazı ve şiirlere yönelik yorumlarınız biz yazarlar için çok değerli!
*Yüz yüze ve telefonla görüşmelerde veyâ gazetedeki yorum bölümünde yorumda bulunan dostlara çok teşekkür ederim!
Ooooo maşallah tebrikler
Nostalji
Amin
Amin