Farkında mıyız bilmem ama hepimiz içten içe toplumca çürümekteyiz.
Değer yargılarımız bir bir bitmekte ,yarınlar için korkularımız ise gitgide çoğalmakta
Kimin eli kimin cebinde belli değil artık.
Hayat güvencemiz hiç kalmadı
Başımıza başkalarına nasıl geldiyse bize de gelme durumunu.
Cezaların sonuçsuz kaldığını adaletin gitgide yok olduğunu katillerin saldırganların hep dışarıda olduğu arkası olanın dışarıda serbestçe dolaştıklarını gördükçe nerede yanlış yaptık ta bu hale geldik demekten kendimi alamıyorum.
Aynı nakarat devamlı tekrarlandıkça hep güncel kalacağını unutmamak gerektiğini.
Öncelikle kendinden sorumlu olduğunu yaşamından, seçimlerinden, seçtiklerinden sorumlu olduğunu bilmek gerek.
Şimdi sormalıyız önce kendimize ve sonra çevremize ;
Nereye gitmekteyiz toplum olarak ?
Neler yapmalıyız?
Neler yapmamalıyız ?
Nelere dur demeliyiz?
Hak aranmadan bulunmaz.
Cahil de bilgelik aranmaz.
Seçimlerde dikkatli olmak
Yanlışlar da , doğruyu bulmak için.
Mutlu ve güven dolu yarınlarda yaşayabilmek için biraz duyarlı olmaya biraz da cesaretli olmaktan geçer.
Budur bizi insan yapan önce fert sonra toplum olarak.
Her yönden Uyanış vakti uyumayı bırakmak lazım.
Ah vahlarla geçirecek zaman çok gerilerde kaldığını görmek
Çevreye daha dikkatle bakmak lazım önce kendinden başlayarak sorgulamak lazım yaşananları şikayet etmeden önce .
Ve sormak lazım sen bu hayatın içinde ne kadar varsın?
Emel Araz
