SU VERENİM KALMAMIŞ
Odaya koydular kapıyı çektiler
Hastalığın bizede geçer dediler
Gözüm kapıdaydı beni beklettiler
Benim konuşacak mecâlim kalmamış
Baktım bir yudum su verenim kalmamış
Hasta yatağımda ağrılarım sızlar
Ecelim sanki göğsümde canım çıkar
Azrail gelmiş baş ucumda nöbet tutar
Benim konuşacak mecâlim kalmamış
Baktım bir yudum su verenim kalmamış
Komşular bir tas çorba koymuş getirir
Kapıdan çorbayı boşaltıp götürür
Bende çorbayı yutacak hâl kalmamış
Benim konuşacak mecâlim kalmamış
Baktım bir yudum su verenim kalmamış
İçim dışım ilaç oldu geçmez derdim
Ateşler içindeyim kaldım inlerim
Kapıda gözüm eş evlat dost beklerim
Benim konuşacak mecâlim kalmamış
Baktım bir yudum su verenim kalmamış
Oy anacım ilaç değil sevgi lâzım
Kimseler çekemiyor ki artık nazım
Naz değil ki derdim bana sevgi lâzım
Benim konuşacak mecâlim kalmamış
Baktım bir yudum su verenim kalmamış
Söz Şenay Bilgiçli