Taşa Değil, Hakikate Yönelmek
Kâbe, siyah bir yapı ve kapısına iliştirilmiş siyah taş, şekil itibarıyla kadın rahmini andırıyor. Bu taş, inananlar tarafından dokunulmak isteniyor ve bu uğurda insanlar birbirlerini çiğniyor. Kâbe'nin etrafında yedi kez dönmek, ibadetin bir parçası olarak görülüyor ve yönünü ona dönmek ibadet için şart kabul ediliyor. Gelinen noktada, Allah’a yönelmenin adı Kâbe’ye yönelmekle eş tutulmuş durumda.
Ancak dikkat çekici bir gerçek var: Ne Tevrat, ne İncil, ne de Zebur’da Kâbe’den tek bir kez bahsedilmemiştir. Bu durum, Yahudilerle çatışmış olan bir inancın, onlara benzeyen ritüeller geliştirdiğini düşündürüyor. Daha da ötesi, bu sembol üzerinden topluca hareket edilen bu tür ritüeller, insanların maddi kaynaklarını tüketiyor ve sorgusuz şekilde çarçur etmelerine neden oluyor.
İbadetin özü, bir taş ya da yapı etrafında dönmekten ziyade, insanın hakikate ve ahlaka yönelmesi değil midir? Bu sorular, semboller ve ritüellerle şekilciliğe hapsolan inanç anlayışını sorgulamamızı gerektiriyor.
