UMUT
Bir umudun gölgesinde dinlendim bugün
Elimde bir bardak çayım daldım uzaklara
Nefes alıp verebiliyorsam hâlâ umut var dedim
Yaşıyorsam mevsim baharmiş kışmış ne farkeder ki
Umutla anılara yolculuk etmek
Gidilecek yere varmaktan zevkli degilmi
Bulutlar herzaman gelir ve gider
Ama gökyüzü hep kalıcı değilmi
Umudun bir rengi olsa ne renk olurdu dedim
Deniz gibi parlak ve mavi gökyüzü gibi sonsuz olurdu
Gökyüzünü bazen kara bulutlar kaplasada
Güneşin doğacağından asla umudumu kesmedim
Kışın sert soğuğuna meydan okuyan tek çiçektir umut
Yaşarken hiç umutsuz olmadimki yaşattığım çicegim asla solmasın
Yürüdüğüm yolda çakıllar olsa ne çıkar
Ben umudu kaybetmeden yürümeyi bilirim.
Şenay Bilgiçli İstanbul