Bir umuda, bir hayata tutunmak
uzaktan hiçbir anlam taşımıyor.
Ama yaşamla sonsuzluk arasındaki çizgide gidip gelmek bunu yaşayanlar için çok anlam ve önem taşıyor.
Bunu maalesef deneyimleyenler bilebilir gidip gelmenin ne kadar önem taşıdığını..
Yaşamın her anının kıymetini bilenler hayatın kendilerine verilmiş en büyük armağan olduğunu bilirler.
Yaşamın kıyısından dönmek böyle bir şey işte bu yüzden depremdeki kişilerin çaresizliği hayata tutunuşları böyle oluyor.
Depremden kalana tutunabilmek hayata umutla sadece çok büyük inançla olabilir, teslimiyet şart .
Hayatın kıymeti böyle zamanlarda daha önem taşıyor kendine sözler veriliyor hiçbir şeye üzülmeyeceği önemsemeyeceği konusunda ama zamanla külleniyor yaşananlar.
Tesadüfen yaşanıyor hayatlar. İnsanlar bunları yaşayacaklarını bilselerdi daha önce alırlardı önlemlerini belkide.
Alabilseler de değişmeyecekti kaderlerinde yaşanması gerekenler yaşanacak çünkü.
Önlem nerelerde alınır kendi yaşamındaki standartların önemsenmesiyle dikkat edilmesi ile yani farkındalıklarla alınabilir.
Varsayımlar olabileceklerin bekleyişleri vurdum duymazlıktan doğabilecek sonuçları getirir yalnızca.
Çaresizlikten elden bir şeyler gelmiyor oluşu gözünün önünde yıkılan binalar içinde olup sonunu hazırlayanlar.
Kadersel bitişler de var olmak nasıl doğalsa yok olmak da öyle olduğunu bilmek gerekir.
Umut, uyanık olanların hayalinde belirir.
Hayallerinizi asla bir kenara bırakmayın, çünkü sizi yalnızca onlar ayakta tutabilir..
Belki depremi tahmin edemezsiniz ama önlem almak herkesin elinde çünkü dünyanın dengeleri gerçekten ciddi anlamda bozulmaya başladı.
Ve bırakılan her enkaz ortada insanlığın geride bıraktığı enkazlarıdır.
Geride kalanların bunu unutmaması unutturmaması farkındalıkların artması dileğiyle.
Sözün bitişi ve Nokta konuluşu….
Emel Araz