Olağan yaşam sürecindeki her yaşandıkça, yaşayabildikçe, yaşatabildikçe özel ve güzel...
Evet hiç kimse oldugu gibi,tanıdığın gibi kalmıyor zamana an,a bireylere bakic acısına nefsine, yenik düşüyor..
Bir gün bakıyorsun çok iyi merhametli sipsıcacık,
Diğer gün bakıyorsun büzmemiş dokunsan patlayacak pimi çekilmiş el bombası gibi
Zamanla ediyorsun ki;kimse olduğu gibi yada göründüğü gibi olmuyor
İnsanlarda mevsimler gibi değişiyor bilnmelidir ki gece gündüze herdaim gece
Çünkü;kader insanların çabalarına bağlı olarak değişir
Her İnsan icinde ne varsa onu gerçekleştirmek elde etmek için çabalar.
Ve elde edince o nesne anlamını yitirir bir süre sonra zafiyetleri başlar
Oysaki genel düşünüp kişisel yaşamaya başlayınca Gerçekleri be anın ve insanın kıymetini bilir gerçek değer ise kaybedince anlaşılıyor
. ama gidince… ama bitince… ama ölünce…
kısacası iş işten geçince....
O yüzden;
Selam olsun tuttuğu eli bir ömür bırakmayana,
O elin demlediği çayda yaninda aldığı nefeste huzur bulana.
Eğer yaşam anlamlı ise Biraz insanlığımız cussemiz kadar yerimiz varsa her şey eşit paylaşımlı, insanca olmalı.
Paylasmakta,Sevmek de, yaşamak da, ölmek de...!
Siyahın yerine beyazı koyabildikçe güzelleşir an.
Güneşle birlikte yağmuru, kar'ı sevdikçe fark var ediliyor ..
Doğada ki tüm canlıları,yaratandan ötürü yaradılanı tanıyana kadar koşulsuz,çıkarsız, karşılık beklemeden sevdikçe,gülebildikçe, güldürebildikçe,
Kin ve nefretin yerine sevgiyi merhameti ahtivefa yı,koyabildikçe empati yapabildikçe anlam kazanıp güzelleşiyor ...
Saygıyı kaybetmediğimiz,guveni yitirdiğimiz ince kendimizi tanıyıp sevip ne istediğimizi bilip
İyiyle kötüyü ayırabildiğimiz
Ve hayatın tüm acımasızlığına rağmen bozulmadan kendin kalabildikçe güzelleşiyor
Güzelleşip paylaşan gömülere selam olsun bizden
Mesut YİĞİT ..
Günaydın
