Ne zaman zemherinin ayazında
Herşeye rağmen
Ayakta durmaya çalışan bir ev görsem.
Bilirim ki ya evde kimse yoktur
Yada evdekilerin kimsesi.
Kalanlarda kaderine terkedince
Onlar için ne gece biter
Nede gündüzleri son bulur
Uzar gider gariplerin yanlızlığı
Tam bu düşüncelerle bakarken yanlız eve
Yaşlı bir teyze belirdi kapı önünde
Üşümüş ayaz vurmuş ellerini ovarak.
Birinemi baktınız dercesine.
Öyle bitkin öyle yanlizdiki halii
Belliki çoktandır kapısını çalan olmamışti.
Konuşmak istercesine
Birazda soracaklarimi anlamış olmalıki
Başladı anlatmaya
Benimde bacam tüterdi bir zamanlar
Erim evimin diregiyi gidene kadar.
Evlatlarda uzak diyarlari mesken tutup gelmeyince.
Kalakaldım yapayanliz diyiverdi
Uzaklara bakarak.
Bende gideceğimde.
Gel denmeyince gidilmiyor ki
Ahhh evlat.
Yaşlılık çok zor .
Yaşada gör
Ne yediğin ne içtiğin bogazindan geçmez
Yanlızlık vurunca yürege.
Sonra sustu yutkundu.
Ve gülümsedi biran.
Uzaklara bakarak
Belliki unutmuştu biranda yanlızligini.
İlk halinden eser kalmamıştı
Konuşmak birini görmek iyi gelmişti belliki.
Sonra sustuk ikimizde .
Yanlızlık konuştu.
ŞENAY İÇLEK BİLGİÇLİ/İSTANBUL