Zamanın Gölgesinde Yazmak
Gecenin karanlığında, alacakaranlığın hafif aydınlığında yere uzanarak yazmanın keyfini çıkarıyorum. Güneşin batışının ardından kalemi elime almak, tarif edemediğim bir duygular seline kapılmama neden oluyor. Bu duygular, musluktan damlayan su gibi kesik kesik bedenime dokunuyor. Onları duygu kanallarımda damıtıyor, düşüncelerime enjekte ediyorum. İşte böyle bir süreçle oluşuyor bende bu duygular.
Güneşin doğuşu ve batışı, benim en büyük esin kaynaklarım. Güneş, gökteki dev bir saat gibi, zamanı ölçen bir mihenk taşı. Ama gün mü beni eşiyor, yoksa ben mi günü kazıyorum, emin değilim. Güneş olmasa hangi zamanda olduğumu bilemezdim. Belki zamansız yaşardım, ama yine de bir günün varlığını hissedemezdim.
"Zaman" derinlemesine düşünülmesi gereken bir kavram. İçine doldurulabilen bir uzam. Herkese aynı şekilde işlemiyor. Kimi zaman hızlı geçmesini, kimi zaman ise hiç geçmemesini isteriz. Ancak onun ritmini belirleyen yine biziz. Zaman, yaratılmış olan varlıklar için vardır; ama Yaratıcı için zaman ve mekân yoktur. O, her şeyin dışındadır. O'nu gözle görmek ya da tam anlamıyla idrak etmek mümkün değildir. Yaratılanlara bakarak Yaratıcı’nın varlığını sezinleriz.
Zaman ve mekân, O’nun yarattığı olgular. "Dalından düşen yaprak, rüzgârla savruldu, suya karıştı, denize gömüldü." İşte Yaratan, bu sürecin her bir anını bilir. Biz zamanın içinde sıkışanlarız. Zamanla büyür, yaşlanır ve ölürüz. Ölümle birlikte zaman bizim için sona erer. Oysa toprak altında zaman işlemez. Yaşayanlar için var olan zaman, görecelidir; herkese aynı akmaz.
Bunları yazarken zaman su gibi aktı. Okurlar, yazdıklarımı ilgiyle okurlarsa, zaman onlara da tereyağlı balın ekmek üzerinde akışı gibi keyifli gelir. Ama kaçış yok; bir gün hepimizin zamanı bitecek. O yüzden hayattan keyif alın. Güzel izler bırakın, sevgiyle anılın. Çocuklar gibi, dünya ile saf ve temiz bir bağ kurun. Çünkü kötülükler bize öğretilir; yalan söylemeyi bile büyüklerden öğreniriz.
Öyleyse, birbirimizi güzelliklerle etkileyelim. Bu yazı, bir başlangıç olsun. Hayatı sevmeye, yaşanabilir kılmaya niyet edelim. Çünkü zaman akıp giderken geriye dönüş yoktur.
